Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α' Η εξουσία του Θεού (Α')

Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α'

Η εξουσία του Θεού (Α')

Οι διάφορες πρόσφατες συναναστροφές μου αφορούσαν στο έργο του Θεού, στη διάθεση του Θεού και στον ίδιο τον Θεό. Αφού ακούσατε τις συναναστροφές αυτές, νιώθετε ότι έχετε κατανοήσει και γνωρίσει τη διάθεση του Θεού; Πόσο μεγάλη είναι αυτή η κατανόηση και η γνώση; Μπορείτε να τη βαθμολογήσετε; Αυτές οι συναναστροφές σάς έχουν βοηθήσει ν’ αποκτήσετε μια πιο βαθειά κατανόηση του Θεού; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή η κατανόηση συνιστά την αληθινή γνώση του Θεού; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή η γνώση και κατανόηση του Θεού είναι η γνώση της συνολικής υπόστασης του Θεού και του τι Εκείνος έχει και είναι; Όχι, προφανώς όχι! Διότι αυτό που έχουν κάνει αυτές οι συναναστροφές είναι να δώσουν μόνο μια αποσπασματική κατανόηση της διάθεσης του Θεού και του τι Εκείνος έχει και είναι – και όχι όλα, ή το σύνολο αυτών. Οι συναναστροφές σάς βοήθησαν να κατανοήσετε μόνο ένα μέρος από το έργο που έκανε κάποτε ο Θεός, μέσα από το οποίο αντιλαμβάνεστε τη διάθεση του Θεού και του τι Εκείνος έχει και είναι, καθώς επίσης και την προσέγγιση και το σκεπτικό πίσω από οτιδήποτε έχει κάνει. Αυτό όμως συνιστά μόνο μια κατά γράμμα, στα λόγια κατανόηση του Θεού, ενώ μέσα στην καρδιά σας δεν είστε σίγουροι για το πόσα από όλα αυτά είναι αληθινά. Τι είναι εκείνο που κατά κύριο λόγο καθορίζει αν υπάρχει κάποια πραγματικότητα, στην κατανόηση τέτοιου είδους πραγμάτων από τους ανθρώπους; Αυτό καθορίζεται από το πόσο πολύ έχουν οι άνθρωποι αληθινά δοκιμάσει την εμπειρία του λόγου και της διάθεσης του Θεού μέσα από τις εμπειρίες τους και από το τι έχουν καταφέρει να αντιληφθούν και να γνωρίσουν κατά τη διάρκεια αυτών των βιωμάτων. «Οι διάφορες πρόσφατες συναναστροφές μάς έχουν επιτρέψει την κατανόηση των πράξεων του Θεού, της σκέψης του Θεού και ειδικότερα της διάθεσης του Θεού για το ανθρώπινο είδος και του πού βασίζονται οι πράξεις Του, όπως επίσης και τις αρχές που διέπουν τις πράξεις Του. Κι έτσι έχουμε κατανοήσει τη διάθεση του Θεού και έχουμε γνωρίσει την πληρότητα του Θεού».
Έχει πει κανείς τέτοιες λέξεις; Είναι σωστό να το πούμε αυτό; Προφανώς όχι. Και γιατί λέω ότι δεν είναι; Η διάθεση του Θεού και ό,τι Εκείνος έχει και είναι, εκφράζονται από τις πράξεις Του και από τον λόγο Του. Ο άνθρωπος μπορεί να δει τι έχει ο Θεός και τι Εκείνος είναι μέσα από το έργο Του και τον λόγο Του, αλλά αυτό σημαίνει μόνο ότι το έργο και ο λόγος επιτρέπουν στον άνθρωπο να κατανοήσει μέρος της διάθεσης του Θεού και μόνο ένα μέρος από το τι Εκείνος έχει και είναι. Αν ο άνθρωπος επιθυμεί μια πληρέστερη και βαθύτερη κατανόηση του Θεού, θα πρέπει να βιώσει περισσότερο τον λόγο και το έργο του Θεού. Παρότι ο άνθρωπος κατορθώνει μόνο μια αποσπασματική κατανόηση του Θεού όταν δοκιμάζει ένα μέρος από τον λόγο και το έργο του Θεού, αυτή η αποσπασματική κατανόηση αντιπροσωπεύει την πραγματική διάθεση του Θεού; Αντιπροσωπεύει την υπόσταση του Θεού; Ασφαλώς αντιπροσωπεύει την πραγματική διάθεση του Θεού και την υπόσταση του Θεού, γι’ αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Ανεξάρτητα από τον χρόνο, τον τόπο ή τον τρόπο που ο Θεός πράττει το έργο Του και ανεξάρτητα από τη μορφή με την οποία εμφανίζεται στον άνθρωπο, ή τον τρόπο που εκφράζει το θέλημά Του, όλα όσα Εκείνος αποκαλύπτει και εκφράζει αντιπροσωπεύουν τον ίδιο τον Θεό, την υπόσταση του Θεού και ό,τι Εκείνος έχει και είναι. Ο Θεός πραγματοποιεί το έργο Του μ’ αυτό που Εκείνος έχει και είναι και με την πραγματική Του ταυτότητα. Αυτό είναι απόλυτα αληθινό. Παρόλα αυτά σήμερα οι άνθρωποι έχουν μόνο μια αποσπασματική αντίληψη του Θεού μέσα από τον λόγο Του και από αυτά που ακούν στα κηρύγματα κι έτσι, ως ένα σημείο, αυτή η αντίληψη είναι μόνο μια θεωρητική γνώση. Σύμφωνα με την κατάσταση που βρίσκεσαι, μπορείς να επαληθεύσεις την κατανόηση ή τη γνώση του Θεού που έχεις ακούσει, δει ή γνωρίσει και καταλάβει στην καρδιά σου σήμερα, μόνο αν ο καθένας από σας το δοκιμάσει πραγματικά σαν εμπειρία και το αναγνωρίσει λίγο-λίγο. Αν δεν μοιραζόμουν αυτά τα λόγια με σας στη συναναστροφή, θα καταφέρνατε να αποκτήσετε αληθινή γνώση του Θεού μόνο μέσω των εμπειριών σας; Φοβάμαι ότι αυτό θα ήταν πολύ δύσκολο. Και αυτό διότι οι άνθρωποι πρέπει πρώτα να έχουν τον λόγο του Θεού για να γνωρίσουν τον τρόπο που θα αποκτήσουν την εμπειρία. Όσα από τα λόγια του Θεού τρώνε οι άνθρωποι, αυτός είναι ο αριθμός των εμπειριών που μπορούν να έχουν. Ο λόγος του Θεού οδηγεί μπροστά στο μονοπάτι και οδηγεί τον άνθρωπο στις εμπειρίες του. Εν συντομία, εκείνους που έχουν κάποια πραγματική εμπειρία, αυτές οι πρόσφατες συναναστροφές θα τους βοηθήσουν να αποκτήσουν μια βαθύτερη αντίληψη της αλήθειας και μια πιο ρεαλιστική γνώση του Θεού. Αλλά για εκείνους που δεν έχουν καμία πραγματική εμπειρία, ή που μόλις έχουν αρχίσει να έχουν εμπειρία, ή απλώς μόλις έχουν αρχίσει να ακουμπούν την πραγματικότητα, αυτό θα αποδειχτεί μεγάλη δοκιμασία.

Το κυριότερο περιεχόμενο των διαφόρων πρόσφατων συναναστροφών αφορούσε στη «διάθεση του Θεού, στο έργο του Θεού και στον ίδιο τον Θεό». Τι έχετε καταλάβει από το βασικό και κεντρικό μέρος όλων αυτών για τα οποία μίλησα; Από αυτές τις συναναστροφές, μπορέσατε να καταλάβετε ότι Εκείνος που πραγματοποίησε το έργο και αποκάλυψε αυτές τις διαθέσεις, είναι ο μοναδικός Θεός ο ίδιος, που είναι η υπέρτατη αρχή των πάντων; Αν η απάντησή σας σε αυτό είναι ναι, τότε τι σας οδηγεί σ’ αυτό το συμπέρασμα; Από ποια άποψη φθάσατε σ’ αυτό το συμπέρασμα; Μπορεί κανείς να Μου πει; Ξέρω ότι οι τελευταίες συναναστροφές σάς επηρέασαν βαθύτατα και ήταν η αφορμή για μια καινούργια αρχή στην καρδιά σας προς την κατεύθυνση της γνώσης του Θεού, πράγμα που είναι υπέροχο. Αλλά παρότι κάνατε ένα μεγάλο άλμα στην κατανόηση του Θεού σε σχέση με πριν, ο δικός σας ορισμός της ταυτότητας του Θεού πρέπει ακόμα να εξελιχθεί πέρα από τα ονόματα του Ιεχωβά Θεού της Εποχής του Νόμου, του Κύριου Ιησού της Εποχής της Χάριτος και του Παντοδύναμου Θεού της Εποχής της Βασιλείας. Το οποίο σημαίνει ότι, παρότι οι συναναστροφές που αφορούν στη «διάθεση του Θεού, στο έργο του Θεού και στον ίδιο τον Θεό» σας εφοδίασαν με κάποια κατανόηση για τον λόγο που είπε κάποτε ο Θεός και το έργο που επιτέλεσε κάποτε ο Θεός και το Είναι και τα υπάρχοντα που είχε κάποτε αποκαλύψει ο Θεός, εσείς δεν μπορείτε να δώσετε έναν πραγματικό ορισμό και έναν ακριβή προσανατολισμό της λέξης «Θεός». Ούτε έχετε πραγματικό και ακριβή προσανατολισμό και γνώση της θέσης και της ταυτότητας του ίδιου του Θεού, δηλαδή της θέσης του Θεού ανάμεσα σ’ όλα τα πράγματα και παντού σ’ ολόκληρο το σύμπαν. Και αυτό διότι στις προηγούμενες συναναστροφές που αφορούσαν στον ίδιο τον Θεό και στη διάθεσή Του, όλο το περιεχόμενο βασιζόταν στις προηγούμενες εκφράσεις και αποκαλύψεις του Θεού που καταγράφονται στη Βίβλο. Παρόλα αυτά ο άνθρωπος δυσκολεύεται να ανακαλύψει το Είναι και τα υπάρχοντα που αποκαλύπτονται και εκφράζονται από τον Θεό κατά τη διάρκεια ή έξω από τη διαχείρισή Του και τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Έτσι, ακόμα και αν αντιλαμβάνεστε το Είναι και τα υπάρχοντα του Θεού που αποκαλύφθηκαν στο έργο που κάποτε έκανε Εκείνος, ο ορισμός σας για την ταυτότητα και τη θέση του Θεού απέχει μακράν από εκείνον του Θεού του μοναδικού, Εκείνου που έχει την υπέρτατη εξουσία των πάντων και είναι διαφορετικός από εκείνον του Δημιουργού. Οι διάφορες πρόσφατες συναναστροφές έκαναν όλους να σκέφτονται το ίδιο: πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να γνωρίζει τις σκέψεις του Θεού; Αν κάποιος αλήθεια γνώριζε, τότε αυτός θα ήταν ο Θεός, διότι μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να ξέρει τις δικές Του σκέψεις και μόνο ο ίδιος ο Θεός γνωρίζει ποια είναι η βάση και το σκεπτικό πίσω από οτιδήποτε Εκείνος κάνει. Σας φαίνεται σωστό και λογικό να αναγνωρίζετε την ταυτότητα του Θεού μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά ποιος μπορεί να πει κρίνοντας από τη διάθεση και το έργο του Θεού ότι αυτό πραγματικά είναι το έργο του ίδιου του Θεού και όχι το έργο ενός ανθρώπου, ένα έργο που δεν μπορεί να γίνει για λογαριασμό του Θεού από τον άνθρωπο; Ποιος μπορεί να διακρίνει αν το έργο αυτό ανήκει στην κυριαρχία Εκείνου που κατέχει την υπόσταση και τη δύναμη του Θεού; Που σημαίνει, μέσα από ποια χαρακτηριστικά ή από ποια υπόσταση αναγνωρίζετε ότι Εκείνος είναι ο ίδιος ο Θεός, που έχει την ιδιότητα του Θεού και είναι Εκείνος που είναι κυρίαρχος των πάντων; Το έχετε ποτέ σκεφτεί αυτό; Αν δεν το έχετε ποτέ σκεφτεί αυτό, τότε αυτό αποδεικνύει ένα γεγονός: οι διάφορες πρόσφατες συναναστροφές σάς έχουν εφοδιάσει μόνο με κάποια κατανόηση της ιστορίας στο κομμάτι εκείνο που ο Θεός επιτέλεσε το έργο Του και την προσέγγιση του Θεού, την εκδήλωση και τις αποκαλύψεις κατά τη διάρκεια αυτού του έργου. Παρότι αυτή η αντίληψη κάνει τον καθένα σας να αναγνωρίζει χωρίς καμία αμφιβολία ότι Εκείνος που επιτέλεσε τα δύο αυτά στάδια του έργου είναι ο ίδιος ο Θεός στον οποίον πιστεύετε και που ακολουθείτε κι Εκείνος τον οποίον πρέπει πάντα να ακολουθείτε, ακόμα δεν μπορείτε να αναγνωρίσετε ότι Εκείνος είναι ο Θεός που υπάρχει από τη δημιουργία του κόσμου και που θα υπάρχει στους αιώνες των αιώνων, ούτε μπορείτε να αναγνωρίσετε ότι Εκείνος είναι που οδηγεί και κυριαρχεί πάνω σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα. Σίγουρα δεν έχετε ποτέ σκεφτεί αυτό το πρόβλημα. Είτε είναι ο Ιεχωβά Θεός ή ο Κύριος Ιησούς, από ποια πλευρά της υπόστασης και της εκδήλωσης μπορείτε να αναγνωρίσετε όχι μόνο ότι Εκείνος είναι ο Θεός τον οποίον πρέπει να ακολουθείτε, αλλά και Εκείνος που προστάζει την ανθρωπότητα και είναι κυρίαρχος της μοίρας της ανθρωπότητας, που επιπλέον είναι ο ίδιος ο Θεός ο μοναδικός που κυριαρχεί στους ουρανούς και στη γη επί των πάντων; Μέσα από ποια κανάλια αναγνωρίζετε ότι Εκείνος στον οποίον πιστεύετε και τον οποίον ακολουθείτε είναι ο ίδιος ο Θεός που κυριαρχεί επί των πάντων; Μέσα από ποια κανάλια συνδέετε τον Θεό στον οποίον πιστεύετε με τον Θεό που είναι κυρίαρχος της μοίρας της ανθρωπότητας; Τι είναι εκείνο που σας επιτρέπει να αναγνωρίζετε ότι ο Θεός στον οποίον πιστεύετε είναι ο ίδιος ο Θεός ο μοναδικός, που υπάρχει στους ουρανούς και στη γη και ανάμεσα σε όλα τα πράγματα; Αυτό είναι το πρόβλημα που θα λύσω στην επόμενη παράγραφο.

Τα προβλήματα που δεν έχετε σκεφτεί ποτέ ή που δεν μπορείτε να διανοηθείτε κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι τα πιο σημαντικά για να γνωρίσετε τον Θεό και από τα οποία θα μπορούσαν να ανασυρθούν ανθρωπίνως ακατανόητες αλήθειες. Όταν αυτά τα προβλήματα έρθουν στην επιφάνεια και χρειαστεί να τα αντιμετωπίσετε και πρέπει να ληφθούν αποφάσεις, αν δεν μπορέσετε πλήρως να τα επιλύσετε επειδή είστε ανόητοι και ανίδεοι, ή επειδή οι εμπειρίες σας είναι πολύ επιφανειακές και στερείστε την αληθινή γνώση του Θεού, τότε θα αποτελέσουν το μεγαλύτερο εμπόδιο και το μεγαλύτερο κώλυμα στον δρόμο για την πίστη σας στον Θεό. Κι έτσι αισθάνομαι ότι είναι ιδιαιτέρως αναγκαίο να συναναστραφώ μαζί σας σχετικά μ’ αυτό το θέμα. Ξέρετε ποιο είναι τώρα το πρόβλημά σας; Σας είναι ξεκάθαρο για ποια προβλήματα μιλάω; Αυτά είναι τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσετε; Είναι τα προβλήματα που δεν καταλαβαίνετε; Είναι τα προβλήματα που δεν είχατε ποτέ σκεφτεί πριν; Είναι αυτά σημαντικά προβλήματα για σας; Είναι αλήθεια προβλήματα; Αυτό το θέμα είναι πηγή μεγάλης σύγχυσης για σας και δείχνει ότι δεν κατανοείτε αληθινά τον Θεό στον οποίον πιστεύετε και δεν Τον παίρνετε στα σοβαρά. Μερικοί λένε, «το ξέρω ότι είναι ο Θεός και γι’ αυτό Τον ακολουθώ, διότι ο λόγος Του είναι η έκφραση του Θεού. Αυτό αρκεί. Τι άλλη απόδειξη χρειάζεται; Σίγουρα δεν πρέπει να αμφιβάλουμε για τον Θεό; Σίγουρα δεν πρέπει να δοκιμάσουμε τον Θεό; Σίγουρα δεν πρέπει να αμφιβάλουμε για την υπόσταση του Θεού και την ταυτότητα του ίδιου του Θεού;» Ανεξάρτητα από το αν σκέφτεστε έτσι, εγώ δεν κάνω αυτές τις ερωτήσεις με σκοπό να σας δημιουργήσω σύγχυση για τον Θεό, ή για να σας προτρέψω να τον δοκιμάσετε, πόσο μάλλον για να σας δημιουργήσω αμφιβολίες για την ταυτότητα και την υπόσταση του Θεού. Τουναντίον το κάνω για να ενθαρρύνω μια βαθύτερη κατανόηση από σας της υπόστασης του Θεού, μια μεγαλύτερη βεβαιότητα και πίστη για τη θέση του Θεού, έτσι ώστε ο Θεός να γίνει ο μοναδικός Εκείνος στην καρδιά όλων εκείνων που ακολουθούν τον Θεό, έτσι ώστε η αρχική θέση του Θεού —ως ο Δημιουργός, ο Κυβερνήτης των πάντων, ο ίδιος ο Θεός ο μοναδικός— να μπορέσει να αποκατασταθεί στην καρδιά κάθε δημιουργήματος. Αυτό είναι επίσης το θέμα με το οποίο θα ασχοληθώ.

Τώρα ας αρχίσουμε να διαβάζουμε τις παρακάτω γραφές από τη Βίβλο.

1. Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για τη δημιουργία των πάντων

Γέν. 1:3-5 Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φώς· και έγεινε φώς· και είδεν ο Θεός το φως ότι ήτο καλόν· και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους· και εκάλεσεν ο Θεός το φως, Ημέραν· το δε σκότος εκάλεσε, Νύκτα. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωΐ, ημέρα πρώτη.

Γέν. 1:6-7 Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων, και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων. Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα, και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των επάνωθεν του στερεώματος. Και έγεινεν ούτω.

Γέν. 1:9-11 Και είπεν ο Θεός, Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά. Και έγεινεν ούτω. Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν, γήν· και το σύναγμα των υδάτων εκάλεσε, Θαλάσσας· και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν. Και είπεν ο Θεός, Ας βλαστήση η γη χλωρόν χόρτον, χόρτον κάμνοντα σπόρον, και δένδρον κάρπιμον κάμνον καρπόν κατά το είδος αυτού, του οποίου το σπέρμα να ήναι εν αυτώ επί της γης. Και έγεινεν ούτω.

Γέν. 1:14-15 Και είπεν ο Θεός, Ας γείνωσι φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να διαχωρίζωσι την ημέραν από της νυκτός· και ας ήναι διά σημεία και καιρούς και ημέρας και ενιαυτούς· και ας ήναι διά φωστήρας εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να φέγγωσιν επί της γης. Και έγεινεν ούτω.

Γέν. 1:20-21 Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία νηκτά έμψυχα και πετεινά ας πέτωνται επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και παν έμψυχον κινούμενον, τα οποία εγέννησαν εν αφθονία τα ύδατα κατά το είδος αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν.

Γέν. 1:24-25 Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών· και έγεινεν ούτω. Και έκαμεν ο Θεός τα ζώα της γης κατά το είδος αυτών, και τα κτήνη κατά το είδος αυτών, και παν ερπετόν της γης κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν.

Την πρώτη μέρα έγιναν η μέρα και η νύχτα για την ανθρωπότητα και αυτά κρατούν γερά χάρη στην εξουσία του Θεού

Ας δούμε τι λέει το πρώτο χωρίο: «Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω φώς· και έγεινε φώς· και είδεν ο Θεός το φως ότι ήτο καλόν· και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους· και εκάλεσεν ο Θεός το φως, Ημέραν· το δε σκότος εκάλεσε, Νύκτα. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωΐ, ημέρα πρώτη» (Γέν. 1:3-5). Το χωρίο αυτό περιγράφει την πρώτη πράξη του Θεού στην αρχή της δημιουργίας και την πρώτη μέρα του Θεού στην οποία υπήρχε ένα απόγευμα και ένα πρωί. Αλλά ήταν μια εξαιρετική μέρα: ο Θεός άρχισε να ετοιμάζει το φως για όλα τα πράγματα και επιπλέον διαχώρισε το φως από το σκοτάδι. Εκείνη τη μέρα ο Θεός άρχισε να μιλά και ο λόγος Του με τη εξουσία Του ήταν πλάι–πλάι. Η εξουσία Του άρχισε να ξεχωρίζει από όλα τα πράγματα και η δύναμή Του εξαπλώθηκε σε όλα τα πράγματα σαν αποτέλεσμα του λόγου Του. Από αυτή τη μέρα και μετά, δημιουργήθηκαν όλα τα πράγματα και κράτησαν γερά χάρη στον λόγο του Θεού, στην εξουσία του Θεού και στη δύναμη του Θεού και άρχισαν να λειτουργούν χάρη στον λόγο του Θεού, στην εξουσία του Θεού και στη δύναμη του Θεού. Όταν ο Θεός εκστόμισε τις λέξεις «Γενηθήτω φώς», έγινε φως. Ο Θεός δεν έκανε κάποιο εγχείρημα. Το φως γεννήθηκε από τον λόγο Του. Αυτό ήταν το φως το οποίο ο Θεός ονόμασε μέρα και από αυτό εξαρτάται η ανθρώπινη ύπαρξη ακόμα και σήμερα. Επειδή το πρόσταξε ο Θεός, η υπόσταση και η αξία του δεν έχουν αλλάξει ποτέ και αυτό δεν εξαφανίστηκε ποτέ. Η ύπαρξή του αποδεικνύει την εξουσία και τη δύναμη του Θεού και διακηρύσσει την ύπαρξη του Δημιουργού, και επιβεβαιώνει ξανά και ξανά την ταυτότητα και τη θέση του Δημιουργού. Δεν είναι απροσδιόριστο, ούτε απατηλό, αλλά είναι ένα αληθινό φως ορατό από τον άνθρωπο. Από τη στιγμή εκείνη και μετά, σ’ αυτόν τον άδειο κόσμο στον οποίο «η δε γη ήτο άμορφος και έρημος· και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου», παρήχθη το πρώτο υλικό αγαθό. Αυτό το πράγμα είναι αποτέλεσμα των λέξεων από το στόμα του Θεού και εμφανίστηκε στην πρώτη πράξη της δημιουργίας όλων των πραγμάτων από τη εξουσία και τον λόγο του Θεού. Λίγο μετά, ο Θεός πρόσταξε να ξεχωρίσει το φως από το σκοτάδι… Όλα άλλαξαν και ολοκληρώθηκαν χάρη στον λόγο του Θεού… Ο Θεός αποκάλεσε αυτό το φως «Μέρα» και το σκοτάδι «Νύχτα». Από τότε, το πρώτο απόγευμα και το πρώτο πρωινό δημιουργήθηκαν στον κόσμο που ο Θεός ήθελε να δημιουργήσει και ο Θεός είπε ότι αυτή ήταν η πρώτη μέρα. Αυτή η μέρα ήταν η πρώτη μέρα της δημιουργίας όλων των πραγμάτων από τον Δημιουργό, ήταν η αρχή της δημιουργίας όλων των δημιουργημάτων και η πρώτη φορά που φάνηκε η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού σ’ αυτόν τον κόσμο που Εκείνος δημιούργησε.

Μέσα από αυτές τις λέξεις, ο άνθρωπος μπορεί να δει την εξουσία του Θεού και την εξουσία του λόγου του Θεού και τη δύναμη του Θεού. Διότι μόνον ο Θεός μπορεί να έχει τέτοια δύναμη κι έτσι μόνο ο Θεός έχει τέτοια εξουσία κι επειδή μόνο ο Θεός έχει τέτοια εξουσία, μόνο ο Θεός έχει τέτοια δύναμη. Μπορεί ο οποιοσδήποτε άνθρωπος ή αντικείμενο να έχει τέτοια εξουσία και δύναμη σαν και αυτή; Υπάρχει μια απάντηση στην καρδιά σας; Εκτός από τον Θεό, υπάρχει κανένα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον που έχει τέτοια εξουσία; Έχετε ποτέ δει ανάλογο παράδειγμα σε κανένα άλλο βιβλίο ή δημοσίευση; Υπάρχει κάποια καταγραφή για κάποιον που να έχει δημιουργήσει τους ουρανούς και τη γη και όλα τα άλλα πράγματα; Δεν φαίνεται σε κανένα άλλο βιβλίο ή καταγραφή. Αυτά βεβαίως είναι τα μόνα αξιόπιστα και πανίσχυρα λόγια για την εκπληκτική δημιουργία του κόσμου από τον Θεό, που καταγράφονται στη Βίβλο και αυτά τα λόγια αναφέρονται στη μοναδική εξουσία του Θεού και στη μοναδική ταυτότητα του Θεού. Μπορούμε να πούμε ότι αυτή η εξουσία και δύναμη συμβολίζουν τη μοναδική ταυτότητα του Θεού; Μπορούμε να πούμε ότι αυτά είναι γνωρίσματα του Θεού και μόνο του Θεού; Χωρίς αμφιβολία μόνο ο ίδιος ο Θεός έχει τέτοια εξουσία και τόση δύναμη! Αυτή την εξουσία και τη δύναμη δεν μπορεί να έχει ούτε να αντικαταστήσει κανένα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον! Είναι αυτό ένα από τα χαρακτηριστικά του ίδιου του Θεού του μοναδικού; Έχετε αυτή τη μαρτυρία; Αυτά τα λόγια, γρήγορα και ξεκάθαρα επιτρέπουν στους ανθρώπους να κατανοήσουν το γεγονός ότι ο Θεός διαθέτει μοναδική εξουσία και μοναδική δύναμη και ότι Εκείνος διαθέτει υπέρτατη ταυτότητα και θέση. Από τις παραπάνω συναναστροφές, μπορείτε να πείτε ότι ο Θεός στον οποίο πιστεύετε είναι ο ίδιος ο Θεός ο μοναδικός;

Τη δεύτερη μέρα, με τη εξουσία του Θεού διευθετούνται τα ύδατα, δημιουργείται το στερέωμα και εμφανίζεται ένας χώρος για την πιο θεμελιώδη ανθρώπινη επιβίωση

Ας διαβάσουμε το δεύτερο χωρίο της Βίβλου: «Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων, και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων. Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα, και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των επάνωθεν του στερεώματος: και έγεινεν ούτω» (Γέν. 1:6-7). Τι αλλαγές συντελέστηκαν αφότου ο Θεός είπε «Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων, και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων»; Στις Γραφές λέει: «Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα, και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των επάνωθεν του στερεώματος». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αφότου μίλησε ο Θεός και έπραξε αυτά; Την απάντηση θα τη βρούμε στο τελευταίο μέρος του χωρίου: «και έγεινεν ούτω».

Αυτές οι δύο μικρές προτάσεις καταγράφουν ένα εκπληκτικό γεγονός και περιγράφουν μια εξαιρετική σκηνή – τη φοβερή διαδικασία κατά την οποία ο Θεός εξουσιάζει τα ύδατα και δημιουργεί ένα χώρο για να μπορεί να υπάρξει ο άνθρωπος…

Σ’ αυτή τη σκηνή, τα ύδατα και το στερέωμα εμφανίζονται μπροστά στα μάτια του Θεού σε μια στιγμή, και διαχωρίζονται με την εξουσία του λόγου του Θεού, διαχωρίζονται σε πάνω και σε κάτω, με τον τρόπο που υπέδειξε ο Θεός. Αυτό σημαίνει ότι το στερέωμα που δημιούργησε ο Θεός όχι μόνο κάλυψε τα κάτω ύδατα, αλλά και υποστήριξε τα ύδατα πάνω… Σε όλο αυτό, ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο από το να γουρλώσει τα μάτια αποσβολωμένος και να του κοπεί η ανάσα από τον θαυμασμό και από τη μεγαλοσύνη της εξουσίας Του, στη θέα της σκηνής που ο Δημιουργός μετέφερε τα ύδατα και τα πρόσταξε και δημιούργησε το στερέωμα. Μέσα από τον λόγο του Θεού και τη δύναμη του Θεού και την εξουσία του Θεού, ο Θεός έκανε ακόμα ένα μεγάλο κατόρθωμα. Δεν είναι αυτό δείγμα της μεγαλοσύνης της εξουσίας του Δημιουργού; Ας χρησιμοποιήσουμε τις γραφές για να εξηγήσουμε τα έργα του Θεού: ο Θεός είπε τα λόγια Του και εξαιτίας αυτών των λόγων του Θεού δημιουργήθηκε ένα στερέωμα ανάμεσα στα ύδατα. Την ίδια στιγμή, στον χώρο συνέβη μια τεράστια αλλαγή εξαιτίας αυτών των λόγων του Θεού και δεν ήταν αυτή μια συνηθισμένη αλλαγή, αλλά ένα είδος αντικατάστασης από το τίποτα στο κάτι. Ήταν προϊόν της σκέψης του Δημιουργού και δημιουργήθηκε κάτι από το τίποτα μόνο και μόνο με τα λόγια που είπε ο Δημιουργός και επιπλέον αυτό από τότε και μετά θα υπήρχε και θα διαρκούσε για πάντα, για χάρη του Δημιουργού και θα μετακινείτο, θα άλλαζε ή θα ανανεωνόταν, σύμφωνα με τις σκέψεις του Δημιουργού. Αυτό το χωρίο περιγράφει τη δεύτερη πράξη του Δημιουργού, όταν Εκείνος δημιουργούσε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό ήταν μια ακόμα έκφραση της εξουσίας και της δύναμης του Δημιουργού και μια ακόμα πρωτοποριακή πρωτοβουλία του Δημιουργού. Αυτή η μέρα ήταν η δεύτερη μέρα που πέρασε ο Δημιουργός από την ίδρυση του κόσμου και ήταν μια ακόμη καταπληκτική μέρα για Εκείνον: Εκείνος περπατούσε μέσα στο φως, Εκείνος έφερε το στερέωμα, Εκείνος διευθέτησε και εξουσίασε τα ύδατα και οι πράξεις Του, η εξουσία Του και η δύναμή Του ήταν όλα ενεργά εκείνη την καινούργια μέρα…

Υπήρχε το στερέωμα ανάμεσα στα ύδατα πριν τον λόγο του Θεού; Βεβαίως και όχι! Και τι έγινε όταν ο Θεός είπε «Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων»; Αυτά που ήθελε ο Θεός να γίνουν εμφανίστηκαν. Δημιουργήθηκε το στερέωμα ανάμεσα στα ύδατα και τα ύδατα διαχωρίστηκαν επειδή ο Θεός είπε «και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων». Μ’ αυτόν τον τρόπο, μετά τα λόγια του Θεού, εμφανίστηκαν δύο νέα αντικείμενα, δύο πράγματα που μόλις δημιουργήθηκαν ανάμεσα σε όλα τα άλλα ως αποτέλεσμα της εξουσίας και της δύναμης του Θεού. Και πώς βλέπετε την εμφάνιση αυτών των δύο νέων πραγμάτων; Νιώθετε τη μεγαλοσύνη της δύναμης του Δημιουργού; Νιώθετε τη μοναδική και εξαιρετική δύναμη του Δημιουργού; Η μεγαλοσύνη αυτής της δύναμης και της ισχύος είναι αποτέλεσμα της εξουσίας του Θεού και αυτή η εξουσία είναι η εκπροσώπηση του ίδιου του Θεού και ένα μοναδικό χαρακτηριστικό του ίδιου του Θεού.

Δεν σας έδωσε αυτή η παράγραφος μια ακόμη βαθιά αίσθηση της μοναδικότητας του Θεού; Αλλά αυτό δεν είναι ούτε κατά διάνοια αρκετό. Η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού εκτείνονται ακόμα πιο πέρα. Η μοναδικότητά Του δεν οφείλεται μόνο στο ότι διαθέτει μια υπόσταση που δεν μοιάζει με κανενός άλλου δημιουργήματος, αλλά και στο ότι η εξουσία και η δύναμή Του είναι εξαιρετικές, χωρίς όριο, ξεπερνούν και ξεχωρίζουν απ’ όλα και επιπλέον, επειδή η εξουσία Του και αυτό που έχει και είναι Αυτός μπορούν να δημιουργήσουν ζωή, να κάνουν θαύματα και να δημιουργούν κάθε εκπληκτικό και εξαιρετικό λεπτό και δευτερόλεπτο και συγχρόνως Εκείνος δύναται να κυβερνά τη ζωή που Εκείνος δημιουργεί και να κυριαρχεί πάνω στα θαύματα και σε κάθε λεπτό και δευτερόλεπτο που Εκείνος δημιουργεί.

Την Τρίτη Ημέρα, ο λόγος του Θεού γεννά τη Γη και τις θάλασσες και η εξουσία του Θεού κάνει τον κόσμο να ξεχειλίζει από ζωή

Κατόπιν ας διαβάσουμε την πρώτη πρόταση στη Γένεση 1: 9-11 «Και είπεν ο Θεός, Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά». Τι αλλαγές έγιναν αφού ο Θεός απλώς είπε, «Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά»; Και τι υπήρχε εκεί σε αυτόν τον χώρο εκτός από το φως και το στερέωμα; Στις Γραφές είναι γραμμένο: «Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν, γην· και το σύναγμα των υδάτων εκάλεσε, Θαλάσσας· και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Που σημαίνει, ότι σ’ αυτόν τον χώρο τώρα υπήρχαν ξηρά και θάλασσες και η ξηρά και οι θάλασσες είχαν ξεχωρίσει. Η εμφάνιση αυτών των νέων πραγμάτων ήταν αποτέλεσμα της εντολής από το στόμα του Θεού, «και έγεινεν ούτω». Μήπως η Γραφή περιγράφει τον Θεό να σπεύδει για να το κάνει αυτό; Μήπως Τον περιγράφει να εργάζεται σωματικά; Πώς λοιπόν το έκανε όλο αυτό ο Θεός; Πώς έκανε ο Θεός να γίνουν αυτά τα νέα πράγματα; Προφανώς ο Θεός χρησιμοποίησε λόγια για να το επιτύχει όλο αυτό, να το δημιουργήσει όλο αυτό.

Στις παραπάνω τρεις παραγράφους, έχουμε μάθει για την εμφάνιση τριών σπουδαίων γεγονότων. Αυτά τα τρία σπουδαία γεγονότα εμφανίστηκαν και δημιουργήθηκαν μέσω του λόγου του Θεού, και είναι εξαιτίας του λόγου Του ότι το ένα μετά το άλλο εμφανίστηκαν μπροστά στα μάτια του Θεού. Έτσι μπορούμε να δούμε ότι το «ο Θεός μιλά και αυτό θα πραγματοποιηθεί. Εκείνος διατάζει κι αυτό θα διαρκέσει για πάντα» δεν είναι κούφια λόγια. Αυτή η ουσία του Θεού επιβεβαιώνεται τη στιγμή που οι σκέψεις Του συλλαμβάνονται κι όταν ο Θεός ανοίγει το στόμα Του για να μιλήσει, η ουσία Του απεικονίζεται πλήρως.

Ας συνεχίσουμε με την τελευταία πρόταση αυτής της παραγράφου: «Και είπεν ο Θεός, Ας βλαστήση η γη χλωρόν χόρτον, χόρτον κάμνοντα σπόρον, και δένδρον κάρπιμον κάμνον καρπόν κατά το είδος αυτού, του οποίου το σπέρμα να ήναι εν αυτώ επί της γης. Και έγεινεν ούτω». Καθώς ο Θεός μιλούσε, όλα αυτά τα πράγματα άρχισαν να γίνονται με τη σκέψη και μόνο του Θεού και σε μια στιγμή, μια ποικιλία από λεπτεπίλεπτες μικρές μορφές ζωής έβγαλαν τα τρεμάμενα κεφαλάκια τους από το χώμα και πριν ακόμα τινάξουν τη σκόνη από πάνω τους, έγνεφαν ενθουσιωδώς χαιρετώντας το ένα το άλλο, κουνώντας τα κεφάλια τους και χαμογελώντας στον κόσμο. Ευχαρίστησαν τον Δημιουργό για τη ζωή που τους δόθηκε από Εκείνον κι ανήγγειλαν στον κόσμο ότι αυτά είναι μέρος όλων των πραγμάτων κι ότι το καθένα χωριστά θα αφιερώσει τη ζωή του στο να αναδεικνύει την εξουσία του Δημιουργού. Καθώς ο Θεός εκστόμιζε τα λόγια Του, η γη έγινε πλούσια και πράσινη, όλων των ειδών τα χορτάρια που μπορούσε να απολαύσει ο άνθρωπος φύτρωσαν στο χώμα και τα βουνά και οι πεδιάδες γέμισαν με δέντρα και δάση… Αυτός ο άγονος κόσμος, όπου δεν υπήρχε ίχνος ζωής, καλύφθηκε τάχιστα με μια αφθονία από χορτάρια, βότανα και δέντρα και ξεχείλισε από πρασινάδα… Η ευωδία από το χόρτο και το άρωμα από το χώμα σκόρπισαν στον αέρα και μια ποικιλία φυτών άρχισε να αναπνέει μαζί με τον αέρα που κυκλοφορούσε κι άρχισε η διαδικασία της ανάπτυξης. Την ίδια στιγμή, χάρη στον λόγο του Θεού και σαν απόρροια της σκέψης του Θεού, όλα τα φυτά ξεκίνησαν τη διαδικασία του αέναου κύκλου της ζωής όπου μεγαλώνουν, ανθίζουν, καρποφορούν και πολλαπλασιάζονται. Άρχισαν να ακολουθούν πιστά την αντίστοιχη για το καθένα διαδικασία ζωής κι άρχισαν να παίζουν τους αντίστοιχους ρόλους τους ανάμεσα σε όλα τα πράγματα… Όλα γεννήθηκαν κι έζησαν εξαιτίας του λόγου του Δημιουργού. Θα λάμβαναν αδιάκοπα τα εφόδια και τη θρέψη του Δημιουργού και θα επεβίωναν πάντα πεισματικά σε κάθε γωνιά της γης για να αναδεικνύουν την εξουσία και τη δύναμη του Δημιουργού και πάντα θα αναδείκνυαν τη δύναμη της ζωής που τους δόθηκε από τον Δημιουργό…

Η ζωή του Δημιουργού είναι εξαιρετική, Οι σκέψεις Του είναι εξαιρετικές και η εξουσία Του είναι εξαιρετική κι έτσι, όταν εκστομίζονταν ο λόγος Του, το τελικό αποτέλεσμα ήταν «και έγεινεν ούτω» Σαφέστατα ο Θεός δεν χρειάζεται να δουλέψει με τα χέρια Του όταν ενεργεί. Απλώς χρησιμοποιεί τις σκέψεις Του για να διατάζει και τον λόγο Του για να δίνει εντολές και με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνονται τα πράγματα. Αυτήν την ημέρα, ο Θεός συγκέντρωσε όλα τα νερά μαζί σε ένα μέρος κι άφησε να εμφανιστεί η ξηρά, όπου μετά ο Θεός έκανε να βλαστήσει χόρτο από την ξηρά και εκεί αναπτύχτηκαν χορτάρια που έβγαλαν σπόρους και δέντρα που παρήγαγαν καρπούς κι ο Θεός τα κατέταξε το κάθε ένα κατά το είδος του και τα έκανε να έχουν το καθένα τον δικό του σπόρο. Όλο αυτό έγινε πραγματικότητα σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού και με τις εντολές των λόγων του Θεού και το καθένα εμφανίστηκε το ένα μετά το άλλο, σε αυτόν τον νέο κόσμο.

Πριν ακόμα ξεκινήσει το έργο Του, ο Θεός είχε ήδη σχηματίσει μια εικόνα του τι είχε πρόθεση να επιτύχει στο μυαλό Του κι όταν ο Θεός ξεκίνησε να δημιουργεί αυτά τα πράγματα, που ήταν και η στιγμή που ο Θεός άνοιξε το στόμα Του να μιλήσει για το περιεχόμενο αυτής της εικόνας, άρχισαν να πραγματοποιούνται αλλαγές σε όλα τα πράγματα χάρη στην εξουσία και τη δύναμη του Θεού. Ανεξάρτητα με ποιον τρόπο ο Θεός το έκανε αυτό, ή με το πώς άσκησε την εξουσία Του, όλα επετεύχθησαν βήμα-βήμα, σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού και εξαιτίας του λόγου του Θεού και συντελέστηκαν βήμα-βήμα αλλαγές μεταξύ του ουρανού και της γης χάρη στον λόγο και στην εξουσία του Θεού. Όλες αυτές οι αλλαγές και τα συμβάντα ανέδειξαν την εξουσία του Δημιουργού και το πόσο εξαιρετική και σπουδαία είναι η δύναμη της ζωής του Δημιουργού. Οι σκέψεις Του δεν είναι απλές ιδέες ή μια κενή εικόνα, αλλά είναι μία εξουσία που εμπεριέχει ζωτικότητα και εξαιρετική ενέργεια και συνιστά τη δύναμη που κάνει όλα τα πράγματα να αλλάζουν, να συνέρχονται, να ανανεώνονται και να πεθαίνουν. Και για τον λόγο αυτόν, όλα τα πράγματα λειτουργούν χάρη στις σκέψεις Του και συγχρόνως επιτυγχάνονται χάρη στα λόγια που βγαίνουν από το στόμα Του…

Πριν εμφανιστούν όλα τα πράγματα, ο Θεός είχε προ πολλού εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στις σκέψεις Του κι ένας νέος κόσμος είχε δημιουργηθεί προ πολλού. Παρότι την τρίτη ημέρα εμφανίστηκαν όλων των ειδών τα φυτά στη γη, ο Θεός δεν είχε κανένα λόγο να σταματήσει τα βήματα της δημιουργίας Του αυτού του κόσμου. Ήταν στις προθέσεις Του να συνεχίσει να εκστομίζει τον λόγο Του, να συνεχίσει να πραγματοποιεί τη δημιουργία κάθε νέου πράγματος. Μιλούσε, έδινε τις εντολές Του, ασκούσε την εξουσία Του και αναδείκνυε τη δύναμή Του και προετοίμαζε όλα όσα είχε σχεδιάσει να προετοιμάσει για όλα τα πράγματα και το ανθρώπινο είδος που προτίθετο να δημιουργήσει…

Την Τέταρτη Ημέρα, αρχίζουν να υπάρχουν οι εποχές, οι ημέρες και τα χρόνια του ανθρώπινου είδους καθώς ο Θεός ασκεί την εξουσία Του για μια ακόμη φορά

Ο Δημιουργός χρησιμοποίησε τον λόγο Του για να πραγματοποιήσει το σχέδιό Του και με αυτόν τον τρόπο πέρασε τις τρεις πρώτες μέρες του σχεδίου Του. Κατά τη διάρκεια αυτών των τριών ημερών, ο Θεός δεν φάνηκε να σπεύδει ή να εξαντλείται, αντιθέτως πέρασε τρεις υπέροχες πρώτες μέρες από το σχέδιό Του και πέτυχε το σπουδαίο εγχείρημα της ριζικής μεταμόρφωσης του κόσμου. Ένας ολοκαίνουργιος κόσμος εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια Του και κομμάτι-κομμάτι, η υπέροχη εικόνα που είχε καρφωθεί στη σκέψη Του επιτέλους φανερώθηκε μέσα από τον λόγο του Θεού. Η εμφάνιση του κάθε καινούργιου πράγματος ήταν σαν τη γέννηση ενός νεογέννητου κι ο Δημιουργός ευχαριστήθηκε από αυτήν την εικόνα που ήταν κάποτε στη σκέψη Του και που τώρα είχε πάρει ζωή. Εκείνη τη στιγμή η καρδιά Του αισθάνθηκε ένα ψήγμα ικανοποίησης, αλλά το σχέδιό Του είχε μόλις αρχίσει. Εν ριπή οφθαλμού, μια καινούργια μέρα είχε φθάσει – και ποιο ήταν το επόμενο βήμα στο σχέδιο του Δημιουργού; Τι είπε Εκείνος; Και πως άσκησε την εξουσία Του; Και συγχρόνως τι καινούργια πράγματα παρουσιάστηκαν σε αυτό τον καινούργιο κόσμο; Ακολουθώντας τις οδηγίες του Δημιουργού, το βλέμμα μας πέφτει στην τέταρτη ημέρα της δημιουργίας από τον Θεό όλων των πραγμάτων, μια ημέρα που ήταν ένα ακόμα νέο ξεκίνημα. Βεβαίως, για τον Δημιουργό ήταν αναμφίβολα μια ακόμη υπέροχη μέρα, μια ακόμη μέρα μεγίστης σημασίας για το σημερινό ανθρώπινο είδος. Ήταν βεβαίως μια μέρα ανυπολόγιστης αξίας. Πώς ήταν τόσο υπέροχη, πώς ήταν τόσο σπουδαία και πώς ήταν τέτοιας ανυπολόγιστης αξίας; Ας ακούσουμε πρώτα τον λόγο του Δημιουργού…..

«Και είπεν ο Θεός, Ας γείνωσι φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να διαχωρίζωσι την ημέραν από της νυκτός· και ας ήναι διά σημεία και καιρούς και ημέρας και ενιαυτούς· Και ας ήναι διά φωστήρας εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να φέγγωσιν επί της γης». (Γέν. 1: 14-15). Αυτή ήταν μια ακόμη άσκηση της εξουσίας του Θεού που αναδείχθηκε από τα δημιουργήματα αφού Εκείνος δημιούργησε την ξηρά και τα φυτά της. Για τον Θεό ένα τέτοιο έργο ήταν εξίσου εύκολο, διότι ο Θεός έχει τέτοιου είδους δύναμη. Ο Θεός κρατάει τον λόγο Του κι ο λόγος Του θα πραγματοποιηθεί. Ο Θεός διέταξε να εμφανιστούν φωστήρες στον ουρανό κι αυτοί οι φωστήρες δεν έλαμψαν μόνο στον ουρανό και πάνω από τη γη, αλλά είναι επίσης σημεία για την ημέρα και τη νύχτα, για τις εποχές, τις μέρες και τα χρόνια. Με αυτό τον τρόπο καθώς μίλησε ο Θεός, κάθε τι που θέλησε ο Θεός να πραγματοποιήσει το επέτυχε σύμφωνα με τη σημασία Του και με τον τρόπο που υπέδειξε ο Θεός.

Οι φωστήρες στον ουρανό είναι μια ύλη στον ουρανό που ακτινοβολεί φως. Μπορούν να φωτίζουν τον ουρανό και μπορούν να φωτίζουν τη γη και τις θάλασσες. Περιστρέφονται σύμφωνα με τον ρυθμό και τη συχνότητα που διατάζει ο Θεός και φωτίζουν διαφορετικές χρονικές περιόδους επί της γης, και με αυτόν τον τρόπο οι κύκλοι των περιστροφών των φωστήρων δημιουργούν τη μέρα και τη νύχτα στα ανατολικά και στα δυτικά της γης και δεν είναι μόνο σημεία για τη νύχτα και τη μέρα, αλλά μέσα από αυτούς τους διαφορετικούς κύκλους σηματοδοτούν τις εορτές και τις διάφορες άλλες ιδιαίτερες μέρες της ανθρωπότητας. Συμπληρώνουν και συνοδεύουν τέλεια τις τέσσερις εποχές – άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνα – που έφτιαξε ο Θεός, μαζί με τις οποίες με αρμονικό τρόπο οι φωστήρες είναι τα τακτικά και ακριβή σημεία για τις σεληνιακές περιόδους, τις μέρες και τα χρόνια της ανθρωπότητας. Παρότι η ανθρωπότητα μόνο όταν μπήκε στη διαδικασία των αγροτικών διεργασιών άρχισε να καταλαβαίνει και να αντιμετωπίζει τις σεληνιακές περιόδους, τις μέρες και τα χρόνια που ήταν το αποτέλεσμα των φωστήρων που δημιούργησε ο Θεός, στην πραγματικότητα, οι σεληνιακές περίοδοι, οι μέρες και τα χρόνια που σήμερα αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος άρχισαν να εμφανίζονται πολύ πιο πριν, και συγκεκριμένα από την τέταρτη ημέρα που ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα, έτσι και οι εναλλασσόμενοι κύκλοι άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνας που γνωρίζουν οι άνθρωποι και αυτοί ξεκίνησαν πολύ πιο πριν και συγκεκριμένα την τέταρτη ημέρα της δημιουργίας όλων των πραγμάτων από τον Θεό. Οι φωστήρες που δημιούργησε ο Θεός έδωσαν στον άνθρωπο τη δυνατότητα να μπορεί τακτικά, επακριβώς και ξεκάθαρα να ξεχωρίζει τη μέρα από τη νύχτα, να μπορεί να μετρά τις μέρες και να μπορεί ξεκάθαρα να παρακολουθεί τις σεληνιακές περιόδους και τα χρόνια. (Η μέρα της πανσελήνου σηματοδοτούσε την ολοκλήρωση ενός μήνα κι από αυτό ο άνθρωπος ήξερε ότι η φώτιση των φωστήρων ξεκινούσε έναν νέο κύκλο. Η μέρα της νέας σελήνης σηματοδοτούσε την ολοκλήρωση μισού μήνα, που σήμαινε για τον άνθρωπο ότι άρχιζε μια νέα σεληνιακή περίοδος, πράγμα από το οποίο μπορούσε να συμπεράνει κανείς πόσες μέρες και νύχτες υπήρχαν σε μια σεληνιακή περίοδο, πόσες σεληνιακές περίοδοι υπήρχαν στην κάθε εποχή, πόσες εποχές υπήρχαν μέσα σε ένα χρόνο και όλα αυτά επαναλαμβάνονταν τακτικά). Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος μπορούσε με ευκολία να παρακολουθεί τις σεληνιακές περιόδους, τις μέρες και τα χρόνια που σηματοδοτούνταν από τις περιστροφές των φωστήρων. Από αυτό το σημείο και μετά, η ανθρωπότητα κι όλα τα πράγματα ζούσαν υποσυνείδητα μέσα σε μια τακτική εναλλαγή της μέρας με τη νύκτα και την εναλλαγή των εποχών που ήταν απόρροια της περιστροφής των φωστήρων. Αυτό ήταν το νόημα της δημιουργίας των φωστήρων την τέταρτη ημέρα από τον Δημιουργό. Ομοίως, οι σκοποί και η σημασία αυτής της πράξης του Δημιουργού ήταν ακόμη αδιαχώριστες από την εξουσία Του και τη δύναμή Του. Έτσι λοιπόν, οι φωστήρες που δημιουργήθηκαν από τον Θεό και η αξία τους για τον άνθρωπο ήταν μια ακόμη αριστοτεχνική ενέργεια της άσκησης της εξουσίας του Δημιουργού.

Σε αυτόν τον καινούργιο κόσμο, όπου το ανθρώπινο είδος δεν είχε ακόμα εμφανιστεί, ο Δημιουργός είχε δημιουργήσει το απόγευμα και το πρωί, το στερέωμα, την ξηρά και τις θάλασσες, το γρασίδι, τα χορτάρια και τα διάφορα είδη δέντρων, τους φωστήρες, τις εποχές, τις μέρες και τα χρόνια για την καινούργια ζωή που Εκείνος επρόκειτο να δημιουργήσει σύντομα. Η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού εκφραζόταν σε κάθε τι καινούργιο που Εκείνος δημιουργούσε κι ο λόγος Του και τα επιτεύγματά Του συνέβαιναν συγχρόνως, χωρίς την ελάχιστη αντίφαση και χωρίς κανένα απολύτως κενό. Η εμφάνιση και η γέννηση αυτών των νέων πραγμάτων ήταν μια απόδειξη της εξουσίας και της δύναμης του Δημιουργού: κρατά τον λόγο Του κι ο λόγος Του θα εκτελεσθεί και αυτά που θα επιτευχθούν θα διαρκέσουν για πάντα. Αυτό το γεγονός δεν έχει αλλάξει ποτέ: έτσι ήταν στο παρελθόν, έτσι είναι σήμερα και έτσι θα είναι στην αιωνιότητα. Όταν δείτε για ακόμα μια φορά αυτά τα λόγια των γραφών, σας φαίνονται καινούργια; Έχετε δει να έχουν νέο περιεχόμενο ή έχετε ανακαλύψει κάτι καινούργιο; Αυτό συμβαίνει διότι οι πράξεις του Θεού έχουν κεντρίσει την καρδιά σας κι έχουν οδηγήσει την κατεύθυνση της γνώσης σας για την εξουσία Του και τη δύναμή Του και σας άνοιξαν την πόρτα για την κατανόηση του Δημιουργού και οι πράξεις Του και η εξουσία Του έδωσαν ζωή σ’ αυτά τα λόγια. Έτσι λοιπόν μέσα από αυτά τα λόγια ο άνθρωπος έχει δει μια αληθινή και ζωντανή έκφραση της εξουσίας του Δημιουργού κι έχει γίνει αληθινός μάρτυρας της υπεροχής του Δημιουργού, έχει παρατηρήσει την εξαιρετικότητα της εξουσίας και της δύναμης του Δημιουργού.

Η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού παράγουν το ένα θαύμα μετά το άλλο και Εκείνος προσελκύει την προσοχή του ανθρώπου κι ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει άλλο από το να κοιτάζει θαμπωμένος τα καταπληκτικά πράγματα που γεννιούνται από την άσκηση της εξουσίας Του. Η απίθανη δύναμή Του προκαλεί τη μία απόλαυση μετά την άλλη κι ο άνθρωπος μένει θαμπωμένος και εξαιρετικά ευχαριστημένος και με το στόμα ανοιχτό από θαυμασμό, καταλαμβάνεται από δέος και ζητωκραυγάζει. Και επιπλέον, ο άνθρωπος συγκινείται ορατά και του δημιουργούνται συναισθήματα σεβασμού, ευλάβειας και προσκόλλησης. Η εξουσία και οι πράξεις του Δημιουργού έχουν μεγάλη επίδραση στο πνεύμα του ανθρώπου, εξαγνίζουν το πνεύμα του ανθρώπου και επιπλέον χορταίνουν και με το παραπάνω το πνεύμα του ανθρώπου. Κάθε μία από τις σκέψεις Του, κάθε μία από τις ομιλίες Του και κάθε αποκάλυψη της εξουσίας Του, είναι ένα αριστούργημα ανάμεσα σε όλα τα πράγματα και πρόκειται για ένα τεράστιο εγχείρημα που πραγματικά αξίζει τη βαθιά κατανόηση και γνώση του δημιουργημένου ανθρώπινου είδους. Όταν μετράμε το κάθε πλάσμα που έχει γεννηθεί από τον λόγο του Δημιουργού, το πνεύμα μας πλησιάζει το θαύμα της δύναμης του Θεού και βρισκόμαστε να ακολουθούμε τα βήματα του Δημιουργού προς την επόμενη μέρα: την πέμπτη ημέρα της δημιουργίας από τον Θεό όλων των πραγμάτων.

Ας συνεχίσουμε να διαβάζουμε τη Γραφή παράγραφο προς παράγραφο, καθώς ρίχνουμε μια ματιά σε περισσότερα από τα έργα του Δημιουργού.

Την Πέμπτη Ημέρα, η ζωή διαφόρων και ποικίλων μορφών επιδεικνύει την εξουσία του Δημιουργού με διάφορους τρόπους

Η Γραφή λέγει, «Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία νηκτά έμψυχα και πετεινά ας πέτωνται επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και παν έμψυχον κινούμενον, τα οποία εγέννησαν εν αφθονία τα ύδατα κατά το είδος αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά το είδος αυτού: και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». (Γέν. 1:20-21). Η γραφή ξεκάθαρα μας λέγει ότι εκείνη την ημέρα, ο Θεός δημιούργησε τα πλάσματα των υδάτων και τα πουλιά του αέρα, που σημαίνει ότι Εκείνος δημιούργησε τα διάφορα ψάρια και πουλιά και κατέταξε το καθένα κατά το είδος του. Με αυτόν τον τρόπο, η γη, οι ουρανοί και τα ύδατα εμπλουτίστηκαν από τη δημιουργία του Θεού...

Καθώς τα λόγια του Θεού εκστομίζονταν, καινούργια φρέσκια ζωή, με διαφορετικά σχήματα η καθεμιά, έπαιρναν ζωή στη στιγμή μέσα από τα λόγια του Δημιουργού. Ερχόταν στον κόσμο σπρώχνοντας για μια θέση, πηδώντας, παιχνιδίζοντας από χαρά... Ψάρια όλων των σχημάτων και μεγεθών κολυμπούσαν στο νερό, οστρακοειδή όλων των ειδών ξεφύτρωσαν από την άμμο, πλάσματα με λέπια, με κέλυφος και ασπόνδυλα μεγάλωναν βιαστικά και με διαφορετικές μορφές, μεγάλα και μικρά, ψηλά και κοντά. Κατά τον ίδιο τρόπο διάφορα είδη φυκιών άρχισαν να αναπτύσσονται ζωηρά, λικνιζόμενα με τον ρυθμό διαφόρων υδρόβιων ειδών, κυματίζοντας κι αναταράσσοντας τα στάσιμα ύδατα, σαν να τους λέγανε: Κουνήσου! Φέρε τους φίλους σου! Διότι δεν θα είσαι ποτέ πια μόνος! Από τη στιγμή που εμφανίστηκαν στα νερά τα διάφορα είδη των ζωντανών οργανισμών που δημιούργησε ο Θεός, κάθε καινούργια φρέσκια ζωή έφερνε ζωντάνια σε νερά που ήταν για πάρα πολύ καιρό ακίνητα και τα οδήγησαν στη νέα εποχή… Από αυτό το σημείο και μετά, φώλιασαν μαζί και κρατούσαν συντροφιά το ένα στο άλλο και δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ τους. Το νερό υπήρχε για τα πλάσματα που ζούσαν στους κόλπους του, τρέφοντας το κάθε είδος ζωής που υπήρχε εκεί και η κάθε ζωή μπορούσε να υπάρχει χάρη στο νερό και την τροφή του. Το ένα έδινε στο άλλο ζωή και την ίδια ώρα το καθένα με τον ίδιο τρόπο, γινόταν μάρτυρας του θαύματος και του μεγαλείου της δημιουργίας του Δημιουργού και της αξεπέραστης δύναμης της εξουσίας του Δημιουργού…

Καθώς η θάλασσα δεν ήταν πλέον σιωπηλή, η ζωή άρχισε να γεμίζει και τους ουρανούς. Ένα-ένα τα πουλιά, μικρά και μεγάλα, πετούσαν στον ουρανό από το έδαφος. Αντίθετα από τα πλάσματα της θάλασσας, εκείνα είχαν φτερά και πούπουλα που σκέπαζαν τις λεπτές και χαριτωμένες φιγούρες τους. Χτυπούσαν τα φτερά τους με περηφάνια και επεδείκνυαν αγέρωχα τα υπέροχα φτερά τους και τις ειδικές λειτουργίες και ικανότητες που τους χάρισε ο Δημιουργός. Πετούσαν ψηλά με ευκολία και δεξιότητα, ανάμεσα στον ουρανό και στη γη και μέσα από αγρούς και δάση… Ήταν τα αγαπημένα πλάσματα του αέρα και τα αγαπημένα πλάσματα όλων. Σύντομα θα αποτελούσαν τον σύνδεσμο μεταξύ ουρανού και γης και θα μετέφεραν τα μηνύματα σε όλα τα πράγματα… Κελαηδούσαν, εφορμούσαν χαρωπά, σκόρπιζαν κέφι, γέλιο και παλμό σ’ αυτόν τον μέχρι τότε άδειο κόσμο… Χρησιμοποιούσαν το καθάριο τους μελωδικό κελάηδισμα και τα λόγια που είχαν στην καρδιά τους για να υμνούν τον Δημιουργό για τη ζωή που Εκείνος τους χάρισε. Χόρευαν χαρωπά για να δείξουν την τελειότητα και το θαύμα της δημιουργίας του Δημιουργού και θα αφιέρωναν ολόκληρη τη ζωή τους στο να γίνουν μάρτυρες της εξουσίας του Δημιουργού μέσα από την ιδιαίτερη ζωή που Εκείνος τους χάρισε…

Ανεξάρτητα από το αν ζούσαν στον νερό, ή στους ουρανούς, με την εντολή του Δημιουργού, αυτή η μεγάλη ποικιλία των ζώντων οργανισμών υπήρχε σε όλες τις μορφές της ζωής και κατόπιν εντολής του Δημιουργού, συναθροίζονταν με τους όμοιούς τους – κι αυτός ο νόμος, αυτός ο κανονισμός δεν μπορούσε να αλλάξει από κανένα πλάσμα. Ποτέ δεν τόλμησαν αλλά ούτε και μπορούσαν να ξεπεράσουν τα όρια που τους έθετε ο Δημιουργός. Όπως πρόσταζε ο Δημιουργός, ζούσαν και πολλαπλασιάζονταν και ήταν πιστά προσκολλημένα στον τρόπο ζωής και στους νόμους που τους έθεσε ο Δημιουργός και τηρούσαν συνειδητά τις άγραφες εντολές και τα ουράνια διατάγματα και τους κανόνες που Εκείνος τους έθεσε, όλα τα χρόνια και μέχρι σήμερα. Επικοινωνούσαν με τον Δημιουργό με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο και κατάφεραν να εκτιμήσουν το νόημα του Δημιουργού και να υπακούουν τις εντολές Του. Κανένα ποτέ δεν παραβίασε την εξουσία του Δημιουργού και η κυριαρχία Του και οι εντολές Του προς αυτά ασκούνταν στις σκέψεις Του. Εκείνος δεν μιλούσε, αλλά η εξουσία του Δημιουργού που ήταν μοναδική, έλεγχε όλα τα πράγματα με μια σιωπή που δεν είχε γλώσσα και που διέφερε από την ανθρώπινη. Η άσκηση της εξουσίας Του με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο έκανε τον άνθρωπο να αποκτήσει νέες γνώσεις και να δώσει μια νέα ερμηνεία της μοναδικής εξουσίας του Δημιουργού. Εδώ πρέπει να πούμε ότι σε αυτή τη νέα ημέρα, η άσκηση της εξουσίας του Δημιουργού απέδειξε για άλλη μια φορά τη μοναδικότητα του Δημιουργού.

Τώρα ας ρίξουμε μια ματιά στην τελευταία πρόταση αυτής της παραγράφου της γραφής: «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Τι νομίζετε ότι σημαίνει αυτό; Σ’ αυτά τα λόγια περικλείονται τα συναισθήματα του Θεού. Ο Θεός παρακολουθούσε όλα όσα είχε δημιουργήσει να παίρνουν ζωή και να είναι δυνατά χάρη στον λόγο Του και σταδιακά να αρχίζουν να αλλάζουν. Σ’ εκείνο το σημείο, ο Θεός ήταν ικανοποιημένος με τα διάφορα πράγματα που είχε φτιάξει με τον λόγο Του και με τις διάφορες ενέργειες που είχε επιτελέσει; Η απάντηση είναι ότι «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Τι βλέπετε εδώ; Τι αντιπροσωπεύει η φράση «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν»; Τι συμβολίζει; Σημαίνει ότι ο Θεός είχε τη δύναμη και τη σοφία να πραγματοποιήσει αυτά που είχε προγραμματίσει και καθορίσει, να πετύχει τους σκοπούς που ήθελε να πετύχει. Όταν ο Θεός ολοκλήρωνε την κάθε εργασία, μήπως μετάνιωνε; Η απάντηση παραμένει ότι «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν». Με άλλα λόγια, όχι μόνο δεν μετάνιωνε, αλλά αντιθέτως ήταν ικανοποιημένος. Τι σημαίνει δεν μετάνιωνε; Σημαίνει ότι το σχέδιο του Θεού είναι τέλειο, ότι η δύναμη και η σοφία Του είναι τέλειες και μια τέτοια τελειότητα μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την εξουσία Του. Όταν ο άνθρωπος εκτελεί μια εργασία, μπορεί και αυτός, όπως ο Θεός, να δει ότι είναι καλή; Μπορεί ο άνθρωπος σε ό,τι κάνει να επιτύχει την τελειότητα; Μπορεί ο άνθρωπος να ολοκληρώσει κάτι μια φορά κι αυτό να παραμείνει στην αιωνιότητα; Όπως ο άνθρωπος λέει, «τίποτε δεν είναι τέλειο, είναι μόνο καλύτερο», τίποτε από αυτά που κάνει ο άνθρωπος δεν μπορεί να φθάσει την τελειότητα. Όταν ο Θεός είδε ότι όλα όσα είχε κάνει και επιτύχει ήταν καλά, όλα όσα έφτιαξε ο Θεός είχαν ορισθεί με τον λόγο Του, που σημαίνει ότι όταν «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν», όλα όσα έφτιαξε είχαν πάρει μια μόνιμη μορφή, είχαν καταταγεί ανά είδος και τους είχε δοθεί μια σταθερή θέση, ένας σταθερός σκοπός και μια λειτουργία, μια για πάντα στους αιώνες. Επιπλέον, ο ρόλος τους ανάμεσα στα άλλα πράγματα και η πορεία που πρέπει να έχουν κατά τη διαχείριση όλων των πραγμάτων από τον Θεό είχε ήδη οριστεί από τον Θεό κι όλα αυτά δεν αλλάζουν. Αυτός είναι ο επουράνιος νόμος που ο Δημιουργός θέσπισε για όλα τα πράγματα.

«Είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν», αυτές οι απλές, υποεκτιμημένες λέξεις που τόσο συχνά αγνοούνται, είναι οι λέξεις του επουράνιου νόμου και του επουράνιου διατάγματος που ισχύουν για όλα τα πλάσματα του Θεού. Είναι μία ακόμη προσωποποίηση της εξουσίας του Θεού, μία προσωποποίηση που είναι πιο πρακτική και πιο βαθιά. Μέσα από τον λόγο Του, ο Δημιουργός όχι μόνο κατάφερε να κερδίσει ό,τι είχε αποφασίσει να κερδίσει και να επιτύχει ό,τι είχε αποφασίσει να επιτύχει, αλλά επίσης κατόρθωσε να έχει στα χέρια Του τον έλεγχο όλων εκείνων που είχε δημιουργήσει και να διοικεί όλα όσα είχε δημιουργήσει με την εξουσία Του και επιπλέον, όλα με τρόπο συστηματικό και τακτικό. Επίσης, όλα τα πράγματα ζούσαν και πέθαιναν σύμφωνα με τον λόγο Του και επιπλέον, υπήρχαν υπό την εξουσία Του, σύμφωνα με τους νόμους που Εκείνος είχε θεσπίσει και σε αυτό δεν υπήρχε καμία εξαίρεση! Αυτός ο νόμος είχε άμεση ισχύ από τη στιγμή που «Είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν» και θα υπάρχουν, θα συνεχίσουν και θα λειτουργούν σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, μέχρι τη μέρα που αυτό θα ακυρωθεί από τον Δημιουργό! Η μοναδική εξουσία του Δημιουργού έχει φανεί όχι μόνο από την ικανότητά Του να δημιουργήσει όλα τα είδη και να διατάξει να πάρουν ζωή, αλλά επίσης κι από την ικανότητά Του να διοικεί και να είναι ο υπέρτατος άρχων σε όλα τα πράγματα και να δίνει ζωή και ζωτικότητα σε όλα τα πράγματα και επιπλέον στην ικανότητά Του να κάνει με μια και για πάντα όλα τα πράγματα που θα δημιουργούσε με το σχέδιό Του να εμφανίζονται και να υπάρχουν στον κόσμο που Εκείνος έφτιαξε σε μία τέλεια μορφή, μια τέλεια δομή ζωής κι έναν τέλειο ρόλο. Επίσης είχε φανεί από τον τρόπο με τον οποίο οι σκέψεις του Δημιουργού δεν υπόκειντο σε κανέναν περιορισμό, δεν περιορίζονταν από τον χρόνο, τον χώρο, ούτε υπήρχαν γεωγραφικοί περιορισμοί. Όπως και η εξουσία Του, η μοναδική ταυτότητα του Δημιουργού θα παραμείνει αναλλοίωτη στους αιώνες των αιώνων. Η εξουσία Του θα είναι πάντα μια απεικόνιση κι ένα σύμβολο της μοναδικής Του ταυτότητας και η εξουσία Του θα υπάρχει για πάντα πλάι στην ταυτότητά Του!

Την Έκτη Ημέρα, ο Δημιουργός μιλάει και κάθε είδος ζώντος οργανισμού που έχει στο μυαλό Του κάνει την εμφάνισή του, το ένα μετά το άλλο

Ανεπαίσθητα, το έργο του Δημιουργού για τη δημιουργία όλων των πραγμάτων είχε συνεχιστεί για πέντε ημέρες κι αμέσως ακολούθησε αυτή που ο Δημιουργός καλωσόρισε σαν την έκτη ημέρα της δημιουργίας όλων των πραγμάτων. Αυτή η μέρα ήταν ένα ακόμα νέο ξεκίνημα και μια ακόμα εξαιρετική ημέρα. Ποιο ήταν λοιπόν το σχέδιο του Δημιουργού στα πρόθυρα εκείνης της ημέρας; Τι καινούργια πλάσματα θα παρουσίαζε, θα δημιουργούσε; Ακούστε, αυτή είναι η φωνή του Δημιουργού…

«Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών· και έγεινεν ούτω. Και έκαμεν ο Θεός τα ζώα της γης κατά το είδος αυτών, και τα κτήνη κατά το είδος αυτών, και παν ερπετόν της γης κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν» (Γέν. 1:24-25). Ποια έμψυχα ζώα συμπεριλαμβάνει αυτό; Οι Γραφές λένε: κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών. Που σημαίνει ότι εκείνη την ημέρα δεν ήταν μόνο όλων των ειδών τα έμψυχα ζώα στη γη, αλλά όλα είχαν ταξινομηθεί κατά το είδος τους και ομοίως, «είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν».

Όπως και στις προηγούμενες πέντε ημέρες, με τον ίδιο τόνο, την έκτη ημέρα ο Δημιουργός διέταξε τη γέννηση των εμψύχων ζώων που Εκείνος επιθυμούσε κι αυτά εμφανίστηκαν πάνω στη γη, κατά το είδος αυτών. Όταν ο Δημιουργός ασκεί την εξουσία Του, κανένα από τα λόγια Του δεν είναι μάταιο κι έτσι την έκτη ημέρα, το κάθε έμψυχο ζώο που Εκείνος είχε σκοπό να δημιουργήσει εμφανίστηκε την προκαθορισμένη στιγμή. Καθώς ο Δημιουργός είπε «Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών», η γη αμέσως γέμισε ζωή και πάνω στην ξηρά ξαφνικά εμφανίσθηκαν οι ανάσες από διάφορα είδη εμψύχων ζώων… Στους πράσινους χλοερούς αγριότοπους εμφανίστηκαν η μία μετά την άλλη, παχιές αγελάδες που κουνούσαν την ουρά τους εδώ και κει, πρόβατα που βελάζανε συγκεντρώθηκαν σε κοπάδια κι άλογα που χλιμίντριζαν άρχισαν να καλπάζουν… Μέσα σε μια στιγμή, οι απέραντες εκτάσεις έρημων λιβαδιών έσκασαν από ζωή… Η εμφάνιση αυτών των διαφόρων ζώων ήταν ένα υπέροχο θέαμα πάνω στα ήρεμα λιβάδια και τους έδωσε μεγάλη ζωντάνια… Αυτά θα ήταν οι σύντροφοι των λιβαδιών και οι άρχοντες των λιβαδιών, το ένα αμοιβαία εξαρτώμενο από το άλλο. Και θα γίνονταν αυτά οι φύλακες και οι άρχοντες αυτών των χωραφιών, που θα ήταν η μόνιμη κατοικία τους και που θα τους παρείχε ό,τι χρειάζονταν, μια πηγή αιώνιας τροφής που χρειάζονται για την ύπαρξή τους…

Την ίδια μέρα που εμφανίστηκαν αυτά τα ζώα, με τον λόγο του Θεού, πλήθος εντόμων επίσης εμφανίστηκε, το ένα μετά το άλλο. Παρότι ήταν τα μικρότερα σε μέγεθος ζωντανά ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα, η δύναμη της ζωής τους αποτελούσε επίσης μια θαυμαστή δημιουργία του Δημιουργού και δεν εμφανίστηκαν πολύ αργά… Μερικά φτεροκόπησαν τα μικρά φτερά τους, ενώ κάποια άλλα σύρθηκαν σιγά-σιγά. Μερικά πήδηξαν και χοροπήδησαν κι άλλα τρέκλισαν. Μερικά κύλισαν προς τα μπρος, ενώ άλλα γρήγορα υποχώρησαν. Μερικά κινήθηκαν πλαγίως κι άλλα πήδηξαν ψηλά και χαμηλά… όλα προσπάθησαν να βρουν κάποιο καταφύγιο. Μερικά τρύπωσαν στο γρασίδι, μερικά άνοιξαν τρύπες στο έδαφος, μερικά πέταξαν πάνω στα δέντρα και κρύφτηκαν στο δάσος… Παρότι μικρά σε μέγεθος, δεν θέλησαν να υποφέρουν το μαρτύριο της πείνας κι αφού εξασφάλισαν κατοικία, έτρεξαν να βρουν τροφή για να τραφούν. Μερικά σκαρφάλωσαν στο γρασίδι για να φάνε τα τρυφερά φυλλαράκια, μερικά άρπαξαν μπουκιές από χώμα και γέμισαν το στομάχι τους, τρώγοντας με γούστο και ευχαρίστηση (για αυτά ακόμα και το χώμα ήταν νόστιμο). Μερικά κρύφτηκαν στα δάση, αλλά δεν σταμάτησαν να ξεκουραστούν, καθώς ο χυμός μέσα στα λαμπερά σκούρα πράσινα φύλλα ήταν γι’ αυτά ένα νόστιμο γεύμα… Αφού μπούχτισαν, ακόμα και τότε τα έντομα δεν σταμάτησαν τη δραστηριότητά τους. Παρότι μικρά σε μέγεθος, είχαν τεράστια ενέργεια και διάθεση χωρίς όρια κι έτσι από όλα τα πλάσματα είναι τα πιο δραστήρια και τα πιο εργατικά. Δεν τεμπέλιασαν ποτέ και ποτέ δεν ξεκουράστηκαν. Ακόμα κι όταν είχαν παραφάει, ασχολούνταν ακόμη με την εύρεση τροφής για το μέλλον και δούλευαν και έτρεχαν για το αύριο, για την επιβίωσή τους… Ψιθύριζαν απαλούς σκοπούς με διάφορες μελωδίες και ρυθμούς για να ενθαρρύνουν και να παρακινήσουν τους εαυτούς τους να συνεχίσουν. Κι αυτά τα πλάσματα επίσης έδωσαν χαρά στο γρασίδι, στα δέντρα και σε κάθε κομμάτι του εδάφους, κάνοντας την κάθε μέρα και τον κάθε χρόνο μοναδικό… Με τη δική τους γλώσσα και με τον τρόπο τους, περνούσαν πληροφορίες σε όλους τους ζώντες οργανισμούς της γης. Και με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο ζωής, σημάδεψαν όλα τα πράγματα κι άφησαν τα ίχνη τους σε όλα τα πράγματα... Ήταν σε πολύ στενή σχέση με το έδαφος, το γρασίδι και τα δάση κι έφεραν σφρίγος και ζωντάνια στο έδαφος, το γρασίδι και τα δάση κι έφεραν την παρότρυνση και τα χαιρετίσματα του Δημιουργού σε όλα τα ζωντανά πλάσματα…

Το βλέμμα του Δημιουργού πέρασε πάνω από όλα τα πράγματα που δημιούργησε, κι αυτή τη στιγμή η ματιά Του σταμάτησε πάνω από τα δάση και τα βουνά και το μυαλό Του γυρόφερνε. Καθώς εκστόμιζε τα λόγια Του στα πυκνά δάση και πάνω από τα βουνά, εμφανίστηκε ένα είδος πλασμάτων που δεν έμοιαζαν με κανένα άλλο από τα προηγούμενα: Ήταν τα άγρια ζώα και δημιουργήθηκαν από τα λόγια του στόματος του Θεού. Κατά πολύ αργοπορημένα, κουνούσαν τα κεφάλια τους και χτυπούσαν στον αέρα τις ουρές τους, το καθένα με το δικό του μοναδικό πρόσωπο. Κάποια είχαν γούνα, κάποια είχαν κελύφη, κάποια είχαν γυμνά δόντια, κάποια έκαναν μορφασμούς, κάποια είχαν μακριούς λαιμούς, κάποια είχαν κοντές ουρές, κάποια είχαν άγρια μάτια, κάποια είχαν άτολμο βλέμμα, κάποια έσκυβαν να φάνε γρασίδι, κάποια είχαν αίμα γύρω από το στόμα τους, κάποια χοροπηδούσαν σε δύο πόδια, κάποια περπατούσαν πάνω σε τέσσερις οπλές, κάποια κοιτούσαν μακριά πάνω από τα δέντρα, κάποια ήταν ξαπλωμένα και περίμεναν μέσα στα δάση, κάποια έψαχναν σπηλιές για να ξεκουραστούν, κάποια έτρεχαν και χαριεντίζονταν στους κάμπους, κάποια περιφέρονταν στα δάση… κάποια βρυχούνταν, κάποια αλυχτούσαν, κάποια γαύγιζαν, κάποια έκλαιγαν… Κάποια είχαν φωνή σοπράνο, κάποια βαρύτονου, κάποια είχαν χοντρή φωνή, κάποια είχαν φωνή καθαρή και μελωδική… Κάποια ήταν βλοσυρά, κάποια ήταν χαριτωμένα, κάποια ήταν απαίσια, κάποια ήταν αξιαγάπητα, κάποια ήταν τρομαχτικά, κάποια ήταν χαριτωμένα αφελή… Ένα-ένα προχωρούσαν. Κοίτα πώς φούσκωναν, με ελεύθερο πνεύμα, τεμπέλικα αδιάφορα το ένα για το άλλο και δεν χαράμιζαν ούτε μια ματιά το ένα στο άλλο… Το καθένα έχοντας τη συγκεκριμένη ζωή που του χάρισε ο Δημιουργός και τη δική του αγριότητα και κτηνωδία, εμφανίστηκαν στα δάση και στα βουνά. Περιφρονώντας τα όλα, τόσο εντελώς αυταρχικά όντα – ποιος τα έκανε αληθινούς άρχοντες των βουνών και των δασών; Από τη στιγμή που διατάχτηκε η εμφάνισή τους από τον Δημιουργό, «διεκδίκησαν» τα δάση και «διεκδίκησαν» τα βουνά, καθώς ο Δημιουργός είχε ήδη βάλει όρια και είχε καθορίσει το πεδίο της ύπαρξής τους. Μόνο αυτά ήταν οι αληθινοί άρχοντες των βουνών και των δασών, και γι’ αυτό ήταν τόσο άγρια και τόσο περιφρονητικά. Ονομάστηκαν «άγρια ζώα» καθαρά επειδή από όλα τα πλάσματα, ήταν εκείνα που ήταν αληθινά άγρια, κτηνώδη και αδάμαστα. Δεν μπορούσαν να εξημερωθούν κι έτσι δεν μπορούσαν να εκτραφούν και δεν μπορούσαν να ζήσουν αρμονικά με το ανθρώπινο είδος ή να προσφέρουν εργασία στο ανθρώπινο είδος. Επειδή δεν μπορούσαν να εκτραφούν και δεν μπορούσαν να προσφέρουν εργασία στο ανθρώπινο είδος, έπρεπε να ζουν μακριά από το ανθρώπινο είδος κι ο άνθρωπος δεν μπορούσε να τα προσεγγίσει. Και επειδή ζούσαν μακριά από το ανθρώπινο είδος κι ο άνθρωπος δεν μπορούσε να τα προσεγγίσει, μπόρεσαν να ανταποκριθούν στην ευθύνη που τους ανέθεσε ο Δημιουργός: να είναι φύλακες των βουνών και των δασών. Η αγριότητά τους προστάτευε τα βουνά και φύλαγε τα δάση κι αυτό ήταν η καλύτερη προστασία και εξασφάλιση της ύπαρξής τους και του πολλαπλασιασμού τους. Συγχρόνως, η αγριότητά τους διατηρούσε και διασφάλιζε τις ισορροπίες μεταξύ όλων των πραγμάτων. Η άφιξή τους προσέδωσε υποστήριξη κι ασφάλεια στα βουνά και στα δάση. Η άφιξή τους προσέθεσε άφθονο σφρίγος και ζωτικότητα στα μέχρι τότε άψυχα κι άδεια βουνά και δάση. Από τότε και μετά, τα βουνά και τα δάση έγιναν η μόνιμη κατοικία τους και δεν θα έχαναν ποτέ την κατοικία τους, διότι τα βουνά και τα δάση εμφανίστηκαν και υπήρξαν μόνο γι’ αυτά και τα άγρια ζώα θα έκαναν το καθήκον τους κι ότι μπορούσαν για να τα διαφυλάξουν. Έτσι και τα άγρια ζώα, υπακούουν πιστά τις εντολές του Δημιουργού, να μην αφήνουν την περιοχή τους και να συνεχίζουν να χρησιμοποιούν την κτηνώδη τους φύση προκειμένου να διατηρηθούν οι ισορροπίες ανάμεσα σε όλα τα πράγματα που εποίησε ο Δημιουργός και να αναδεικνύεται η εξουσία και η δύναμη του Δημιουργού!

Υπό την εξουσία του Δημιουργού, όλα τα πράγματα είναι τέλεια

Ό,τι έχει δημιουργήσει ο Θεός, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που κινούνται αλλά και εκείνων που είναι ακίνητα, όπως για παράδειγμα τα πτηνά και τα ψάρια κι όπως τα δέντρα και τα λουλούδια, συμπεριλαμβανομένων και των ζώων της φάρμας, των εντόμων και των αγρίων ζώων που έπλασε την έκτη ημέρα – ήταν όλα καλά με τον Θεό και επιπλέον, στα μάτια του Θεού, όλα αυτά σύμφωνα με το σχέδιό Του, είχαν όλα φθάσει στο στάδιο της τελειότητας και ήταν στο επίπεδο που επιθυμούσε ο Θεός. Βήμα-βήμα ο Δημιουργός πραγματοποίησε το έργο που επιθυμούσε να κάνει, σύμφωνα με το σχέδιό Του. Το ένα μετά το άλλο, τα πράγματα που ήθελε να δημιουργήσει εμφανίστηκαν και η εμφάνιση του καθενός από αυτά ήταν η απεικόνιση της εξουσίας του Δημιουργού και η αποκρυστάλλωση της εξουσίας Του, και εξαιτίας αυτής της αποκρυστάλλωσης, όλα τα δημιουργήματά Του, δεν θα μπορούσαν παρά να είναι ευγνώμονα στη χάρη του Δημιουργού και στις παροχές Του. Καθώς οι θαυματουργές πράξεις του Θεού εκδηλώνονταν, αυτός ο κόσμος κομμάτι-κομμάτι γέμισε, με όλα αυτά που δημιούργησε ο Θεός κι άλλαξε από το χάος και το σκοτάδι κι έγινε καθαρό και φωτεινό κι από τη θανάσιμη ακινησία πέρασε στη ζωντάνια και την απεριόριστη ζωτικότητα. Από όλα τα δημιουργήματα, από τα μεγάλα στα μικρά, από τα μικρά στα μικροσκοπικά, κανένα δεν δημιουργήθηκε χωρίς την εξουσία και τη δύναμη του Δημιουργού και υπήρχε μια μοναδική και έμφυτη ανάγκη και αξία στην ύπαρξη του κάθε πλάσματος. Ανεξάρτητα από τις διαφορές τους σε μορφή και σε είδος, φτιάχτηκαν από τον Δημιουργό και μόνο, για να υπάρχουν υπό την εξουσία του Δημιουργού. Κάποιες φορές οι άνθρωποι θα δουν ένα έντομο και θα πουν «Αυτό το έντομο είναι τόσο απαίσιο, με κανένα τρόπο κάτι τόσο άσχημο δεν μπορεί να έπλασε ο Θεός, με κανένα τρόπο δεν μπορεί ο Θεός να έπλασε κάτι τόσο άσχημο». Τι ανόητη άποψη! Εκείνο που πρέπει να πουν είναι «Παρότι αυτό το έντομο είναι τόσο άσχημο, το έφτιαξε ο Θεός και σίγουρα θα έχει κάποιο ιδιαίτερο σκοπό». Στη σκέψη του Θεού υπήρχε η πρόθεση να δώσει όψη και κάθε είδους λειτουργίες και χρήσεις στα διάφορα ζωντανά όντα που δημιούργησε, και κανένα από αυτά που έπλασε δεν είναι από το ίδιο καλούπι. Από την εξωτερική τους εμφάνιση μέχρι και την εσωτερική τους σύσταση, από τις συνήθειές τους μέχρι την περιοχή που ζουν – καθένα είναι διαφορετικό. Οι αγελάδες έχουν τη μορφή της αγελάδας, τα γαϊδούρια έχουν τη μορφή του γαϊδουριού, τα ελάφια έχουν τη μορφή του ελαφιού και οι ελέφαντες έχουν τη μορφή του ελέφαντα. Μπορείς εσύ να πεις ποιο είναι το πιο όμορφο και ποιο είναι το πιο άσχημο; Μπορείς εσύ να πεις ποιο είναι το πιο χρήσιμο και ποιανού η ύπαρξη είναι η λιγότερο αναγκαία; Σε μερικούς ανθρώπους αρέσουν οι ελέφαντες, αλλά κανείς δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα ελέφαντα για να καλλιεργήσει τους αγρούς. Σε μερικούς αρέσουν τα λιοντάρια και οι τίγρεις, επειδή η εμφάνισή τους είναι η πιο εντυπωσιακή από όλα τα πράγματα, αλλά μπορείς να τα έχεις στο σπίτι; Εν συντομία, όταν έχει να κάνει με όλα τα πράγματα, ο άνθρωπος πρέπει να υποκύπτει στην εξουσία του Δημιουργού κι αυτό σημαίνει να υποκύπτει στις εντολές που έδωσε ο Δημιουργός σε όλα τα πράγματα. Αυτή είναι η πιο σοφή θέση. Μόνο μια διάθεση αναζήτησης και υπακοής στις αρχικές προθέσεις του Δημιουργού συνιστά αληθινή παραδοχή και βεβαιότητα για την εξουσία του Δημιουργού. Εάν κάτι είναι καλό για τον Θεό, ποιο λόγο μπορεί να έχει ο άνθρωπος για να του βρει σφάλμα;

Έτσι όλα τα πράγματα που είναι στην εξουσία του Θεού θα πρέπει να παίξουν μια νέα συμφωνία για την κυριαρχία του Δημιουργού, θα πρέπει να αρχίσουν ένα καταπληκτικό πρελούδιο για το έργο Του της νέας ημέρας και εκείνη τη στιγμή ο Δημιουργός θα πρέπει επίσης να ανοίξει μια καινούργια σελίδα στο έργο Του της διαχείρισης! Σύμφωνα με τον νόμο για τα βλαστάρια της άνοιξης, την ωρίμανση του καλοκαιριού, τη σοδειά του φθινοπώρου και την αποθήκευση του χειμώνα που ορίστηκε από τον Δημιουργό, όλα τα πράγματα πρέπει να ακολουθούν το σχέδιο διαχείρισης του Δημιουργού και πρέπει να καλωσορίζουν την καινούργια τους μέρα, το νέο ξεκίνημα και την νέα πορεία ζωής, και σύντομα θα αναπαράγουν μια ατελείωτη σειρά για να καλωσορίζουν την κάθε μέρα υπό την κυριαρχία της εξουσίας του Δημιουργού…

Κανένα από τα δημιουργημένα και τα μη δημιουργημένα πλάσματα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ταυτότητα του Δημιουργού

Αφότου Εκείνος άρχισε τη δημιουργία όλων των πραγμάτων, άρχισε να εκφράζεται και να αποκαλύπτεται η δύναμη του Θεού, επειδή ο Θεός χρησιμοποίησε τον λόγο για να δημιουργήσει όλα τα πράγματα. Ανεξάρτητα από τον τρόπο που Εκείνος τα δημιούργησε, κι ανεξάρτητα από το γιατί τα δημιούργησε, όλα δημιουργήθηκαν και διατηρήθηκαν και υπήρξαν χάρη στον λόγο του Θεού και αυτή είναι η μοναδική εξουσία του Δημιουργού. Τον καιρό που δεν είχε ακόμα εμφανιστεί το ανθρώπινο είδος στον κόσμο, ο Δημιουργός χρησιμοποίησε τη δύναμή Του και την εξουσία Του για να δημιουργήσει όλα τα πράγματα για το ανθρώπινο είδος και χρησιμοποίησε τις μοναδικές Του μεθόδους για να φτιάξει ένα κατάλληλο περιβάλλον για να ζήσει η ανθρωπότητα. Όλα όσα έκανε Εκείνος έγιναν σε αναμονή για την ανθρωπότητα, που σύντομα θα απολάμβανε την πνοή Του. Που σημαίνει, τον καιρό πριν δημιουργηθεί η ανθρωπότητα, η εξουσία του Θεού είχε αναδειχθεί σε όλα τα πλάσματα που διαφέρουν από το ανθρώπινο είδος, σε πράγματα μεγάλα όπως οι ουρανοί, οι φωστήρες, οι θάλασσες και η ξηρά και σε πράγματα μικρά όπως τα ζώα και τα πτηνά, καθώς και σε όλων των ειδών τα έντομα και τους μικροοργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων και των διαφόρων βακτηριδίων που δεν είναι ορατά με γυμνό οφθαλμό. Στο κάθε ένα από αυτά δόθηκε ζωή από τον λόγο του Δημιουργού και καθένα απ’ αυτά πολλαπλασιάστηκε χάρη στον λόγο του Θεού και καθένα απ’ αυτά έζησε υπό την κυριαρχία του Δημιουργού και χάρη στον λόγο του Δημιουργού. Παρότι δεν έλαβαν την πνοή του Δημιουργού, ανέδειξαν τη ζωή και τη ζωτικότητα που τους χάρισε ο Δημιουργός μέσα από διάφορα σχήματα και δομές. Παρότι δεν είχαν αποκτήσει την ικανότητα της ομιλίας που ο Δημιουργός χάρισε στο ανθρώπινο είδος, το καθένα είχε λάβει από τον Δημιουργό έναν τρόπο έκφρασης, που διέφερε από τη γλώσσα του ανθρώπου. Η εξουσία του Δημιουργού δεν δίνει μόνο το σφρίγος της ζωής σε φαινομενικά στατικά υλικά αντικείμενα ώστε αυτά να μην εξαφανιστούν ποτέ, αλλά επιπλέον δίνει το ένστικτο της αναπαραγωγής και του πολλαπλασιασμού σε όλα τα έμψυχα πλάσματα, ώστε να μην εξαφανιστούν ποτέ κι έτσι από γενιά σε γενιά να περάσουν τους νόμους και τις αρχές της επιβίωσης που τους χαρίστηκαν από τον Δημιουργό. Ο τρόπος με τον οποίο ο Δημιουργός ασκεί την εξουσία Του δεν εμμένει αυστηρά σε κάποια μάκρο- ή μίκρο- άποψη και δεν περιορίζεται σε καμία μορφή. Εκείνος μπορεί να διατάζει τις λειτουργίες του σύμπαντος και να κυριαρχεί πάνω στη ζωή και τον θάνατο όλων των πραγμάτων και επιπλέον, μπορεί να διαχειρίζεται όλα τα πράγματα με τέτοιο τρόπο ώστε να Τον υπηρετούν. Μπορεί να διαχειρίζεται όλες τις λειτουργίες των βουνών, των ποταμών και των λιμνών και να εξουσιάζει όλα τα πράγματα που βρίσκονται σ’ αυτά και επιπλέον μπορεί να παρέχει σε όλα τα πράγματα ό,τι τους χρειάζεται. Αυτή είναι η εκδήλωση της μοναδικής εξουσίας του Δημιουργού πάνω σε όλα τα πράγματα πέραν της ανθρωπότητας. Αυτή η εκδήλωση δεν είναι μόνο για μια ζωή και δεν θα σταματήσει ποτέ, ούτε θα ξεκουραστεί, και δεν μπορεί να αλλάξει ή να καταστραφεί από άνθρωπο ή πράγμα, ούτε μπορεί να αυξηθεί ούτε να μειωθεί από κανέναν άνθρωπο ή πράγμα – επειδή τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ταυτότητα του Δημιουργού και ως εκ τούτου η εξουσία του Δημιουργού δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα δημιουργημένο πλάσμα και είναι ανέφικτη για οποιοδήποτε μη δημιουργημένο ον. Πάρτε για παράδειγμα τους αγγελιοφόρους του Θεού και τους αγγέλους. Αυτοί δεν διαθέτουν τη δύναμη του Θεού, πολύ δε περισσότερο δεν διαθέτουν την εξουσία του Δημιουργού κι ο λόγος που δεν διαθέτουν τη δύναμη και την εξουσία του Θεού είναι επειδή δεν διαθέτουν την ουσία του Δημιουργού. Τα μη δημιουργημένα όντα, όπως είναι οι αγγελιοφόροι του Θεού και οι άγγελοι, παρότι μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα εκ μέρους του Θεού, δεν μπορούν να αντιπροσωπεύουν τον Θεό. Παρότι διαθέτουν κάποια δύναμη που δεν έχουν οι άνθρωποι, δεν διαθέτουν την εξουσία του Θεού, δεν διαθέτουν την εξουσία του Θεού για να δημιουργήσουν όλα τα πράγματα και να τα διατάζουν και να κυριαρχούν πάνω σ’ αυτά. Έτσι λοιπόν η μοναδικότητα του Θεού δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα μη δημιουργημένο ον και ομοίως η εξουσία και η δύναμη του Θεού δεν μπορούν να αντικατασταθούν από κανένα μη δημιουργημένο ον. Στη Βίβλο έχεις διαβάσει για κανέναν αγγελιοφόρο του Θεού να έχει δημιουργήσει όλα τα πράγματα; Και γιατί ο Θεός δεν έχει στείλει κανέναν από τους αγγελιοφόρους Του ή τους αγγέλους Του να δημιουργήσει όλα τα πράγματα; Επειδή δεν διαθέτουν την εξουσία του Θεού κι έτσι δεν διαθέτουν την ικανότητα να ασκήσουν την εξουσία του Θεού. Όπως όλα τα πλάσματα είναι κι αυτά κάτω από την κυριαρχία του Δημιουργού και κάτω από την εξουσία του Δημιουργού κι έτσι με τον ίδιο τρόπο, ο Δημιουργός είναι επίσης ο Θεός τους και είναι ο Ηγεμόνας τους. Ανάμεσα σε όλους αυτούς, έναν προς έναν – είτε αυτοί είναι ευγενείς ή ταπεινοί, με μεγάλη ή μικρή δύναμη – δεν υπάρχει ούτε ένας που να μπορεί να υπερβεί την εξουσία του Δημιουργού κι έτσι ανάμεσά τους δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να αντικαταστήσει την ταυτότητα του Δημιουργού. Ποτέ δεν θα τους αποκαλέσει κανείς Θεό και ποτέ δεν θα μπορέσουν να γίνουν ο Δημιουργός. Αυτές είναι αλήθειες και γεγονότα που δεν αλλάζουν ποτέ!

Από την παραπάνω συναναστροφή, μπορούμε μήπως να συνάγουμε τα παρακάτω: μόνο ο Δημιουργός και Άρχοντας όλων των πραγμάτων, Εκείνος που διαθέτει τη μοναδική εξουσία και τη μοναδική δύναμη, μπορεί να ονομάζεται ο μοναδικός Θεός ο ίδιος; Σ’ αυτό το σημείο, μπορεί να νιώθετε ότι μια τέτοια ερώτηση είναι πολύ βαθύς στοχασμός. Εσείς αυτή τη στιγμή είστε ανίκανοι να την καταλάβετε και δεν μπορείτε να διακρίνετε την ουσία που εμπεριέχεται σ’ αυτήν κι έτσι για την ώρα, νιώθετε ότι η απάντηση είναι δύσκολη. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα συνεχίσω με τη συναναστροφή Μου. Έπειτα θα σας επιτρέψω να δεχτείτε τις πραγματικές πράξεις που προκύπτουν από πολλές πλευρές της εξουσίας και της δύναμης που διαθέτει ο Θεός και μόνο, κι έτσι θα σας επιτρέψω να αντιληφθείτε πλήρως και να εκτιμήσετε και να γνωρίσετε τη μοναδικότητα του Θεού και το τι σημαίνει η μοναδική εξουσία του Θεού.