Καθημερινά λόγια του Θεού | «Η γνώση του Θεού είναι το μονοπάτι για φόβο Θεού και αποφυγή του κακού» | Απόσπασμα 2
Τα υπάρχοντα του Θεού και το Είναι Του, η ουσία του Θεού, η διάθεση του Θεού, όλα, έχουν γίνει γνωστά στον άνθρωπο από τον λόγο του Θεού. Όταν βιώνει τον λόγο του Θεού, ο άνθρωπος στην προσπάθεια να καταφέρει να τον υλοποιήσει καταλαβαίνει τον σκοπό πίσω από τον λόγο του Θεού, και καταλαβαίνει την πηγή και το βάθος του λόγου του Θεού, καταλαβαίνει και εκτιμά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα του λόγου του Θεού. Για την ανθρωπότητα, αυτά είναι πράγματα που πρέπει ο άνθρωπος να βιώσει, να κατανοήσει και να προσεγγίσει για να προσεγγίσει και την αλήθεια και τη ζωή, να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, να μεταμορφώσει τη διάθεσή του και να μπορέσει να υποταχθεί στην κυριαρχία και στα σχέδια του Θεού. Την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος βιώνει, κατανοεί και προσεγγίζει αυτά τα πράγματα, αποκτά σταδιακά μία κατανόηση του Θεού, και τότε θα έχει επίσης αποκτήσει διαφορετικούς βαθμούς γνώσης σχετικά με Αυτόν. Αυτή η κατανόηση και γνώση δεν προέρχεται από κάτι που ο άνθρωπος έχει φανταστεί ή συνθέσει, αλλά από τα πράγματα που εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει μέσα του. Μόνο αφού έχει εκτιμήσει, βιώσει, νιώσει και επιβεβαιώσει αυτά τα πράγματα ο άνθρωπος, αποκτά περιεχόμενο η γνώση του για τον Θεό, μόνο που η γνώση που αποκτά εκείνη τη στιγμή θα είναι πραγματική, αληθινή και ακριβής και αυτή η διαδικασία —της απόκτησης πραγματικής κατανόησης και γνώσης για τον Θεό όταν εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει τον λόγο Του— δεν είναι παρά η αληθινή επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να καταλάβει και πραγματικά αντιλαμβάνεται τις προθέσεις του Θεού, φτάνει να καταλαβαίνει πραγματικά και να γνωρίζει τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού, φτάνει πραγματικά να καταλάβει και να γνωρίσει την ουσία του Θεού, σταδιακά καταλαβαίνει και γνωρίζει τη διάθεση του Θεού, φτάνει σε πραγματική βεβαιότητα, και σε έναν σωστό ορισμό σχετικά με το κράτος του Θεού σε όλη την πλάση, και κερδίζει ουσιαστική σχέση με τον Θεό και γνώση της ταυτότητας και θέσης του Θεού. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος αλλάζει, βήμα-βήμα, τις ιδέες του για τον Θεό, δεν Τον φαντάζεται πλέον φτιαγμένο από αέρα, δεν αφήνει τις υποψίες του για Αυτόν να Τον κατακλύζουν, δεν Τον παρανοεί, δεν Τον καταδικάζει, δεν Του ασκεί κριτική, δεν Τον αμφισβητεί. Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος θα έχει λιγότερες διαφωνίες με τον Θεό, θα έχει λιγότερες συγκρούσεις με τον Θεό, και οι περιπτώσεις στις οποίες επαναστατεί κατά του Θεού θα είναι λιγότερες. Αντιστρόφως, η επιθυμία του ανθρώπου για αγάπη και υποταγή στον Θεό θα μεγαλώσει, κι η ευλάβεια προς τον Θεό θα γίνεται πιο αληθινή και πιο βαθιά. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος όχι μόνο θα αποκτήσει την αλήθεια και το βάπτισμα της ζωής, αλλά ταυτόχρονα θα αποκτήσει και πραγματική γνώση για τον Θεό. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, όχι μόνο θα μεταμορφωθεί η διάθεση του ανθρώπου και θα λάβει τη σωτηρία, αλλά ταυτόχρονα θα αποκομίσει την πραγματική ευλάβεια και λατρεία ενός δημιουργήματος προς τον Θεό. Έχοντας αυτού του είδους την επικοινωνία, η πίστη του ανθρώπου στον Θεό δεν θα είναι πλέον μία λευκή κόλλα χαρτί, ή μια υπόσχεση που προσφέρεται μόνο με τα λόγια, ή μία μορφή τυφλής επιδίωξης και ειδωλοποίησης. Μόνο με αυτού του είδους την επικοινωνία θα ωριμάσει η ζωή του ανθρώπου μέρα με τη μέρα, και μόνο τώρα η διάθεσή του θα μεταμορφώνεται σταδιακά, κι η πίστη του στον Θεό, βήμα-βήμα, από ασαφής και αβέβαιη πίστη θα μετατραπεί σε πραγματική υποταγή και αγάπη, σε πραγματική ευλάβεια. Ο άνθρωπος επίσης, στην αναζήτηση του Θεού, θα αλλάξει σταδιακά την στάση του από παθητική σε ενεργητική, από κάποιον που δέχεται ενέργειες σε κάποιον που ο ίδιος αναλαμβάνει θετική δράση. Μόνο με αυτού του είδους την επικοινωνία θα φτάσει ο άνθρωπος σε πραγματική κατανόηση του Θεού, σε πραγματική γνώση του Θεού. Επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν έχουν εισέλθει ποτέ σε πραγματική επικοινωνία με τον Θεό, η γνώση τους για τον Θεό σταματά σε θεωρητικό επίπεδο, στο επίπεδο των γραμμάτων και των δογμάτων. Αυτό σημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, άσχετα με το πόσα χρόνια πιστεύουν στον Θεό, βρίσκονται, από την άποψη της γνώσης του Θεού, στο σημείο από το οποίο ξεκίνησαν, κολλημένοι στα θεμέλια των παραδοσιακών μορφών υποταγής, με τα μπιχλιμπίδια του μύθου και της φεουδαρχικής δεισιδαιμονίας. Το γεγονός ότι η γνώση του ανθρώπου για τον Θεό θα πρέπει να είναι κολλημένη στις απαρχές της, την καθιστά σχεδόν ανύπαρκτη. Εκτός από την επιβεβαίωση του ανθρώπου για την θέση του Θεού και την ταυτότητά Του, η πίστη του ανθρώπου στον Θεό βρίσκεται ακόμα σε στάδιο ασαφούς αβεβαιότητας. Σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, πόση ευλάβεια μπορεί να έχει ο άνθρωπος για τον Θεό;
