Έργο και είσοδος (2)

Το έργο και η είσοδός σας δεν είναι σε καλό επίπεδο. Ο άνθρωπος δεν δίνει σημασία στο έργο και είναι ακόμα περισσότερο απερίσκεπτος όσον αφορά την είσοδο. Ο άνθρωπος δεν τα θεωρεί μαθήματα στα οποία οφείλει να εισέλθει. Συνεπώς, το μόνο που του προσφέρουν οι πνευματικές εμπειρίες του είναι στην ουσία ψευδαισθήσεις. Δεν σας ζητούνται πολλά, όσον αφορά στην εμπειρία σας από το έργο, αλλά, εφόσον θέλετε να φτάσετε στην τελείωση μέσω του Θεού, οφείλετε να μάθετε να εργάζεστε για τον Θεό, ώστε να μπορέσετε σύντομα να είστε κοντά στον Θεό. Ανά τους αιώνες, εκείνοι που επιτέλεσαν έργο αποκαλούνταν εργάτες ή απόστολοι, και δεν ήταν παρά μόνο μια μικρή μερίδα ανθρώπων που αξιοποιήθηκαν από τον Θεό. Ωστόσο, το έργο για το οποίο μιλάω σήμερα δεν αναφέρεται αποκλειστικά σε εκείνους τους εργάτες ή αποστόλους. Απευθύνεται προς όλους όσοι θέλουν να δεχθούν την τελείωση από τον Θεό. Ενδεχομένως να υπάρχουν πολλοί που να μην ενδιαφέρονται και τόσο γι’ αυτό, αλλά, χάριν της εισόδου, θα ήταν καλύτερο να συζητηθεί αυτή η αλήθεια.

Όταν ακούει να μιλάνε για έργο, ο άνθρωπος πιστεύει πως έργο σημαίνει να τρέχει εδώ κι εκεί για τον Θεό, να κηρύττει παντού και να δαπανά για τον Θεό. Παρόλο που αυτή η πεποίθηση είναι σωστή, είναι υπερβολικά μονόπλευρη. Αυτό που ο Θεός ζητάει από τον άνθρωπο, δεν είναι μόνο να πηγαίνει παντού για τον Θεό. Είναι περισσότερο η διακονία κι η τροφοδότηση του πνεύματος. Πολλοί αδελφοί και αδελφές δεν αναλογίστηκαν ποτέ το έργο τους για τον Θεό, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας, επειδή το έργο, έτσι όπως το αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, έρχεται σε αντίφαση με αυτό που ζητάει ο Θεός. Συνεπώς, ο άνθρωπος ποσώς ενδιαφέρεται για την ουσία του έργου, και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η είσοδος του ανθρώπου είναι επίσης αρκετά μονόπλευρη. Όλοι εσείς θα πρέπει να ξεκινήσετε να εισέρχεστε δουλεύοντας για τον Θεό, ώστε να μπορέσετε να βιώσετε καλύτερα όλες τις πτυχές της εισόδου. Σε αυτό θα πρέπει να εισέλθετε. Έργο δεν είναι να τρέχετε εδώ κι εκεί για τον Θεό. Το έργο αφορά στο κατά πόσο η ζωή και τα βιώματα του ανθρώπου είναι αρεστά στον Θεό. Έργο είναι να χρησιμοποιεί ο άνθρωπος την αφοσίωσή του στον Θεό και τις γνώσεις που έχει για τον Θεό ώστε να λογοδοτεί απέναντι στον Θεό και να συνδράμει τον άνθρωπο. Αυτή είναι η ευθύνη του ανθρώπου και αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσει. Με άλλα λόγια, η είσοδός σας είναι το έργο σας. Αποζητάτε να εισέλθετε κατά τη διάρκεια του έργου σας για τον Θεό. Εμπειρία του Θεού δεν είναι μόνο η ικανότητα να τρώτε και να πίνετε από τον λόγο Του. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να μπορείτε να λογοδοτείτε στον Θεό, να υπηρετείτε τον Θεό και να συνδράμετε και τροφοδοτείτε τον άνθρωπο. Αυτό είναι το έργο και η είσοδός σας, αυτό θα πρέπει να επιτύχει κάθε άνθρωπος. Είναι πολλοί αυτοί που εστιάζουν μόνο στα ταξίδια τους εδώ κι εκεί για τον Θεό και κηρύττουν σε όλα τα μήκη και πλάτη, όμως παραβλέπουν την προσωπική τους εμπειρία και αμελούν την είσοδό τους στην πνευματική ζωή. Αυτό είναι που κάνει όλους εκείνους που υπηρετούν τον Θεό να γίνονται εκείνοι που του αντιτάσσονται. Τόσα χρόνια, εκείνοι που υπηρετούν τον Θεό και συνδράμουν τον άνθρωπο απλώς θεωρούν το έργο και το κήρυγμα ως είσοδο, αλλά κανένας τους δεν αντιλαμβάνεται την προσωπική του πνευματική εμπειρία ως μια σημαντική είσοδο. Αντιθέτως, βασίζονται στη διαφώτιση από το έργο του Αγίου Πνεύματος για να διδάξουν τους άλλους. Όταν κηρύττουν, έχουν βαριά ευθύνη και λαμβάνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και μέσα από αυτό κάνουν να ακούγεται η φωνή του Αγίου Πνεύματος. Εκείνη τη στιγμή, όσοι κάνουν έργο νιώθουν αυταρέσκεια και αυτοϊκανοποίηση, ωσάν το έργο του Αγίου Πνεύματος να ήταν προσωπική τους πνευματική εμπειρία. Νιώθουν ότι όλα τα λόγια που λένε εκείνη τη στιγμή είναι δικά τους και, επίσης, είναι σαν η προσωπική τους εμπειρία τους να μην είναι τόσο ξεκάθαρη όσο την περιγράφουν. Επιπλέον, δεν έχουν την παραμικρή ιδέα τι να πούνε πριν μιλήσουν, αλλά όταν το Άγιο Πνεύμα εργάζεται μέσα τους, βγάζουν μια αδιάλειπτη και συνεχή ροή λόγων. Αφότου κήρυξες μία φορά με αυτόν τον τρόπο, τώρα νιώθεις ότι το πραγματικό ανάστημά σου δεν είναι και τόσο μικρό όσο νόμιζες. Αφότου το Άγιο Πνεύμα εργαστεί με τον ίδιο τρόπο μέσα σου αρκετές φορές, πείθεσαι ότι έχεις ήδη ανάστημα και λανθασμένα πιστεύεις ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι η δικιά σου είσοδος και το δικό σου είναι. Όταν έχεις αυτήν την εμπειρία κατ’ εξακολούθηση, χαλαρώνεις σχετικά με τη δική σου είσοδο. Τότε γίνεσαι οκνηρός χωρίς να το συνειδητοποιείς και δεν δίνεις καμία σημασία στη δική σου είσοδο. Συνεπώς, όταν συνδράμεις τους άλλους, πρέπει να κάνεις σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στο δικό σου ανάστημα και στο έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό θα διευκολύνει περισσότερο την είσοδό σου και θα ωφελήσει περισσότερο την εμπειρία σου. Όταν ο άνθρωπος βλέπει το έργο του Αγίου Πνεύματος ως προσωπική του εμπειρία, αρχίζει ο εκφυλισμός του. Γι’ αυτό, όποιο καθήκον κι αν εκτελείτε, οφείλετε να θεωρείτε την είσοδό σας ως ένα βασικό μάθημα.

Το έργο σας είναι να εκπληρώνετε το θέλημα του Θεού, να φέρνετε όλους όσοι είναι κοντά στον Θεό ενώπιόν Του, να φέρνετε τον άνθρωπο στον Θεό και να παρουσιάζετε το έργο του Αγίου Πνεύματος και την καθοδήγηση του Θεού στον άνθρωπο, ούτως ώστε να φτάσουν στην τελειότητα οι καρποί από το έργο του Θεού. Γι’ αυτόν τον λόγο, είναι επιβεβλημένο να κατανοήσετε την ουσία του έργου. Από τη στιγμή που ένας χρησιμοποιήθηκε από τον Θεό, όλοι οι άνθρωποι είναι άξιοι να εργαστούν για τον Θεό, όλοι έχουν την ευκαιρία να χρησιμοποιηθούν από το Άγιο Πνεύμα. Ωστόσο, υπάρχει ένα σημείο το οποίο πρέπει να κατανοήσετε: όταν ο άνθρωπος κάνει το έργο του Θεού, έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί από τον Θεό, αλλά αυτό που λέει και γνωρίζει ο άνθρωπος δεν είναι εντελώς το ανάστημά του. Μπορείτε μόνο να αναγνωρίσετε τις ελλείψεις του έργου σας και να λάβετε μεγαλύτερη διαφώτιση από το Άγιο Πνεύμα, ώστε να έχετε τη δυνατότητα να κερδίσετε καλύτερη είσοδο στο έργο σας. Αν ο άνθρωπος θεωρεί ότι η καθοδήγηση του Θεού είναι δική του είσοδος, η οποία είναι έμφυτη στον άνθρωπο, τότε δεν υπάρχει καμία προοπτική να μεγαλώσει το ανάστημα του ανθρώπου. Το Άγιο Πνεύμα διαφωτίζει στον άνθρωπο όταν αυτός είναι σε φυσιολογική κατάσταση. Σε αυτήν την περίπτωση, ο άνθρωπος συχνά νομίζει λανθασμένα ότι η διαφώτιση που λαμβάνει είναι το δικό του πραγματικό ανάστημα, επειδή το Άγιο Πνεύμα διαφωτίζει με πολύ φυσιολογικό τρόπο: αξιοποιεί οτιδήποτε είναι έμφυτο στον άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος εργάζεται και μιλάει, ή όταν προσεύχεται με πνευματική προσήλωση, η αλήθεια θα λάμψει ξαφνικά μπροστά του. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που βλέπει είναι μόνο η διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος (φυσικά, αυτό έχει να κάνει και με τη συνεργασία του ανθρώπου), και όχι το αληθινό ανάστημα του ανθρώπου. Μετά από μια περίοδο εμπειριών, κατά την οποία ο άνθρωπος αντιμετωπίζει πολυάριθμες πραγματικές δυσκολίες, το αληθινό ανάστημα του ανθρώπου γίνεται εμφανές υπό τέτοιες συνθήκες. Μόνο τότε ο άνθρωπος ανακαλύπτει ότι το ανάστημά του δεν είναι και τόσο μεγάλο και βγαίνουν στην επιφάνεια ο εγωισμός, οι προσωπικές του βλέψεις και η απληστία του. Μόνο μετά από πολλούς κύκλους τέτοιων εμπειριών, θα καταλάβουν πολλοί απ’ αυτούς που βίωσαν την αφύπνιση του πνεύματός τους ότι δεν ήταν η δική τους πραγματικότητα αυτή στο παρελθόν, αλλά μια στιγμιαία διαφώτιση από το Άγιο Πνεύμα, και το μόνο που έκανε ο άνθρωπος ήταν να δει το φως. Όταν το Άγιο Πνεύμα διαφωτίζει τον άνθρωπο για να κατανοήσει αυτός την αλήθεια, αυτό γίνεται συχνά με σαφή και ευκρινή τρόπο, χωρίς συγκεκριμένο πλαίσιο. Αυτό σημαίνει ότι το Άγιο Πνεύμα δεν ενσωματώνει τις δυσκολίες του ανθρώπου σ’ αυτήν την αποκάλυψη, παρά μόνον αποκαλύπτει άμεσα την αλήθεια. Όταν ο άνθρωπος αντιμετωπίζει δυσκολίες με την είσοδό του, τότε ενσωματώνει τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και αυτό γίνεται η πραγματική εμπειρία του. Για παράδειγμα, μια ανύπαντρη αδελφή μιλάει γι’ αυτό κατά τη διάρκεια της συναναστροφής: «Δεν επιζητούμε τη δόξα και τα πλούτη, ούτε επιθυμούμε την ευτυχία μέσα από τη συζυγική αγάπη. Επιζητούμε μόνο να αφιερώσουμε μια καρδιά αγνή και ελεύθερη στον Θεό». Συνεχίζει λέγοντας: «Όταν οι άνθρωποι παντρεύονται, υπάρχουν πολλά που τους ταλανίζουν κι η αγάπη τους για τον Θεό δεν είναι πλέον γνήσια. Οι καρδιές τους είναι πάντοτε απασχολημένες με την οικογένεια και τον σύντροφό τους, οπότε γίνονται εξαιρετικά περίπλοκες...». Καθώς μιλάει, φαίνεται σαν τα λόγια που λέει να εκφράζουν αυτό που σκέφτεται με την καρδιά της. Τα λόγια της είναι ηχηρά και ισχυρά, ωσάν όλα όσα λέει να πηγάζουν από τα βάθη της καρδιάς της. Εύχεται να μπορούσε να αφιερώσει ολοκληρωτικά τον εαυτό της στον Θεό κι ελπίζει οι αδελφοί και οι αδελφές της να επιδείξουν την ίδια αποφασιστικότητα. Μπορεί να ειπωθεί ότι η αποφασιστικότητά σου και το αίσθημα συγκίνησης που σε διακατέχει αυτήν τη στιγμή προέρχεται εξ ολοκλήρου από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όταν η μέθοδος του έργου του Θεού αλλάζει, εσύ έχεις μεγαλώσει κατά μερικά χρόνια. Βλέπεις τις παλιές συμμαθήτριες και τις συνομήλικές σου να έχουν πλέον άντρα, ή ακούς ότι η μία ή η άλλη παντρεύτηκε, ο άντρας της την πήρε μαζί του για να ζήσουν στην πόλη και βρήκε μια δουλειά εκεί. Όταν τη βλέπεις, η καρδιά σου αρχίζει να ζηλεύει. Βλέπεις ότι είναι γεμάτη γοητεία κι έχει άλλον αέρα, από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Όταν μιλάει έχει ένα κοσμοπολίτικο στυλ κι έχει χάσει εντελώς την επαρχιώτικη συμπεριφορά της. Αυτό σου προκαλεί συναισθήματα. Εσύ, καθώς έχεις δώσει τα πάντα για τον Θεό, δεν έχεις ούτε οικογένεια ούτε καριέρα κι έχεις αντιμετωπίσει πολλά. Πριν από πολύ καιρό έγινες μεσήλικας κι η νιότη σου ξεγλίστρησε σιωπηλά, σαν όνειρο. Έχεις κάνει πολύ δρόμο μέχρι να φτάσεις εδώ που είσαι σήμερα, αλλά δεν ξέρεις πού να κατασταλάξεις. Σε αυτήν τη φάση βρίσκεσαι σε έναν κυκεώνα σκέψεων, σαν να είσαι σε απόγνωση. Ολομόναχη και ανήμπορη να κοιμηθείς βαθιά, με δυσκολία σε παίρνει ο ύπνος τη νύχτα, αλλά, πριν καν το καταλάβεις, αρχίζεις να σκέφτεσαι την αποφασιστικότητά σου και τους ιερούς όρκους σου στον Θεό. Η μία σκηνή μετά την άλλη περνάνε μπροστά από τα μάτια σου και ο όρκος που πήρες εκείνη την ημέρα ηχεί για άλλη μια φορά στ’ αυτιά σου «Δεν είναι ο Θεός ο μόνος μου νυμφίος;» Εκείνη τη στιγμή αρχίζεις να κλαις με αναφιλητά: «Θεέ μου! Πολυαγαπημένε μου Θεέ! Έχω ήδη δώσει όλη μου την καρδιά ολοκληρωτικά σ’ Εσένα. Θέλω να Σου είμαι για πάντα αφιερωμένη κι η αγάπη μου για Εσένα να παραμείνει απαράλλαχτη για όλη μου τη ζωή...» Μόνο αν περάσεις έναν τόσο ακραίο πόνο, θα νιώσεις πραγματικά πόσο αξιαγάπητος είναι ο Θεός, και μόνο τότε θα συνειδητοποιήσεις απόλυτα: έδωσα όλο μου το είναι στον Θεό, πριν από πολύ καιρό. Μετά από ένα τέτοιο χτύπημα, θα είσαι πλέον πολύ πιο έμπειρη επάνω σ’ αυτό το θέμα και θα καταλάβεις ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι έργο του ανθρώπου. Στις μετέπειτα εμπειρίες σου δεν θα έχεις πλέον περιορισμούς στην είσοδο. Σαν οι πληγές σου να έχουν αποφέρει τεράστιο όφελος στην είσοδό σου. Όποτε αντιμετωπίζεις παρόμοιες καταστάσεις, θα θυμάσαι πάντοτε τα δάκρυά σου από εκείνην την ημέρα, και θα είναι σαν μια επανένωση με τον Θεό. Φοβάσαι συνεχώς μήπως χάσεις και πάλι τη σχέση σου με τον Θεό και χαλάσεις τον συναισθηματικό δεσμό (κανονική σχέση) ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό. Αυτό είναι το έργο και η είσοδός σου. Συνεπώς, όταν λαμβάνετε το έργο του Αγίου Πνεύματος, οφείλετε να εστιάζετε ταυτόχρονα και στην είσοδό σας, βλέποντας ακριβώς πιο είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος και ποια είναι η δική σας είσοδος, και ενσωματώνοντας το έργο του Αγίου Πνεύματος στην είσοδό σας. Έτσι, θα μπορέσετε να φτάσετε καλύτερα στην τελείωση μέσω Αυτού και θα επιτρέψετε στην ουσία του έργου του Αγίου Πνεύματος να σφυρηλατηθεί μέσα σας. Κατά τη διάρκεια της εμπειρίας σας από το έργο του Αγίου Πνεύματος, θα μπορέσετε να γνωρίσετε το Άγιο Πνεύμα, όπως και τον εαυτό σας, και εν μέσω των πολυάριθμων περιστατικών ακραίου πόνου, θα αναπτύξετε μια κανονική σχέση με τον Θεό και αυτή η σχέση θα ενισχύεται μέρα με τη μέρα. Μετά από αμέτρητα περιστατικά κλαδέματος και εξευγενισμού, θα αναπτύξετε μια πραγματική αγάπη για τον Θεό. Γι’ αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι ο πόνος, τα χτυπήματα κι οι δοκιμασίες δεν υπάρχουν για να σας αποθαρρύνουν. Αυτό που είναι τρομακτικό είναι να έχετε μόνο το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά όχι την είσοδό σας. Όταν έρθει η ημέρα της ολοκλήρωσης του έργου του Θεού, θα έχετε κοπιάσει για το τίποτα. Παρόλο που θα έχετε βιώσει το έργο του Θεού, δεν θα έχετε καταφέρει να γνωρίσετε το Άγιο Πνεύμα ή να έχετε τη δική σας είσοδο. Η διαφώτιση του ανθρώπου από το Άγιο Πνεύμα δεν έρχεται για να διατηρήσει το πάθος του ανθρώπου. Έρχεται για να ανοίξει μια οδό για την είσοδο του κάθε ανθρώπου, καθώς και για να επιτρέψει στον άνθρωπο να γνωρίσει το Άγιο Πνεύμα και μέσω αυτού να αναπτύξει μια καρδιά ευλάβειας και λατρείας για τον Θεό.