Το Μονοπάτι…(4)

Το ότι οι άνθρωποι μπορούν να ανακαλύψουν την ομορφιά του Θεού, να αναζητήσουν τον δρόμο του στοργικού Θεού στην εποχή αυτή και το γεγονός ότι είναι πρόθυμοι να αποδεχτούν την εκπαίδευση του σημερινού βασιλείου – όλα αυτά είναι η χάρη του Θεού κι ακόμη περισσότερα. Είναι Εκείνος που εξυψώνει την ανθρωπότητα. Όταν το σκέφτομαι αυτό, νιώθω έντονα την ομορφιά του Θεού. Σημαίνει πράγματι ότι ο Θεός μας αγαπά. Διαφορετικά, ποιος θα μπορούσε να ανακαλύψει την ομορφιά Του; Μόνο απ’ αυτό, βλέπω ότι όλο αυτό το έργο γίνεται προσωπικά από τον ίδιο τον Θεό και ότι οι άνθρωποι καθοδηγούνται και κατευθύνονται από τον Θεό. Ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτό και θα ήθελα οι αδελφοί και οι αδελφές Μου να υμνήσουν τον Θεό μαζί Μου: «Όλη η δόξα ανήκει σ’ Εσένα, τον υπέρτατο Θεό! Είθε η δόξα Σου να πολλαπλασιαστεί και να αποκαλυφθεί σε όσους έχουν επιλεχθεί και αποκτηθεί από Εσένα». Έχω λάβει διαφώτιση απ’ τον Θεό – πριν τις εποχές, ο Θεός μας είχε ήδη προορίσει και ήθελε να μας κατακτήσει τις έσχατες ημέρες, επιτρέποντάς έτσι σε όλα τα πράγματα στο σύμπαν να δουν τη δόξα του Θεού στην ολότητά της μέσα από εμάς. Έτσι, είμαστε η αποκρυστάλλωση των έξι χιλιάδων ετών του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Είμαστε τα μοντέλα, τα δείγματα του έργου του Θεού σε ολόκληρο το σύμπαν. Τώρα ανακάλυψα πόση αγάπη έχει πράγματι ο Θεός για εμάς και ότι το έργο που κάνει σε εμάς και αυτά που λέει όλα ξεπερνούν εκείνα των εποχών που πέρασαν κατά ένα εκατομμύριο φορές. Ακόμη και στον Ισραήλ και στον Πέτρο, ο Θεός ποτέ δεν έκανε προσωπικά τόσο πολύ έργο και δεν μίλησε τόσο πολύ. Αυτό δείχνει ότι εμείς, αυτή η ομάδα ανθρώπων, είμαστε απίστευτα ευλογημένοι – ασύγκριτα περισσότερο ευλογημένοι από τους αγίους των καιρών που πέρασαν. Γι’ αυτό ο Θεός πάντα λέει ότι οι άνθρωποι της τελευταίας εποχής είναι ευλογημένοι. Ό,τι κι αν λένε οι άλλοι, πιστεύω ότι είμαστε εκείνοι που έχουν ευλογηθεί περισσότερο από τον Θεό. Πρέπει να αποδεχτούμε τις ευλογίες που έχουν έρθει σε εμάς απ’ τον Θεό. Ίσως υπάρχουν κάποιοι που θα παραπονεθούν στον Θεό, αλλά Εγώ πιστεύω ότι οι ευλογίες έρχονται απ’ τον Θεό και αυτό αποδεικνύει ότι εκείνες είναι αυτό που αξίζουμε. Ακόμη κι αν άλλοι παραπονιούνται ή δεν είναι χαρούμενοι με εμάς, πάντοτε πιστεύω ότι κανείς δεν μπορεί να αποδεχτεί ή να πάρει τις ευλογίες που έχει δώσει ο Θεός σε εμάς. Διότι το έργο του Θεού διεξάγεται σε εμάς και Εκείνος μας μιλά πρόσωπο με πρόσωπο – σε εμάς, όχι στους άλλους – ο Θεός κάνει ό,τι θέλει να κάνει και αν οι άνθρωποι δεν πείθονται, δεν είναι σαν να αναζητούν μπελάδες; Δεν είναι σαν να ζητά κανείς την ταπείνωση; Γιατί το λέω αυτό; Είναι γιατί έχω βαθιά εμπειρία επ’ αυτού. Όπως το έργο που κάνει ο Θεός σ’ Εμένα που μόνο Εγώ μπορώ να δεχτώ – μπορεί κάποιος άλλος να το κάνει; Είμαι ευτυχής που ο Θεός Με εμπιστεύθηκε μ’ αυτό – θα μπορούσε κάποιος άλλος τυχαία να το κάνει αυτό; Αλλά ελπίζω ότι οι αδελφοί και οι αδελφές Μου μπορούν να καταλάβουν την καρδιά μου. Δεν είναι ότι τονίζω τα προσόντα Μου για να υπερηφανευτώ στους ανθρώπους, αλλά είναι για να εξηγήσω κάτι. Είμαι πρόθυμος να δώσω όλη τη δόξα στον Θεό και να Τον αφήσω να παρατηρήσει την καρδιά καθενός από εμάς, ώστε οι καρδιάς μας να εξαγνιστούν μπροστά Του. Θα ήθελα να κάνω μία ευχή από τα βάθη της καρδιάς Μου: Ελπίζω να αποκτηθώ πλήρως απ’ τον Θεό, να γίνω μια αγνή παρθένος που θυσιάζεται στο βωμό και, ακόμη περισσότερο, να έχω την υπακοή ενός αμνού, εμφανιζόμενος σε όλη την ανθρωπότητα ως ένα άγιο πνευματικό σώμα. Αυτή είναι η υπόσχεσή Μου, ο όρκος που έκανα μπροστά στον Θεό. Είμαι πρόθυμος να το εκπληρώσω και να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού διαμέσου αυτού. Είσαι πρόθυμος να το κάνεις αυτό; Πιστεύω ότι αυτή η υπόσχεσή Μου θα αναζωογονήσει περισσότερους νεότερους αδελφούς και αδελφές και θα φέρει ελπίδα σε περισσότερους νέους ανθρώπους. Νιώθω ότι φαίνεται πως ο Θεός δίνει ιδιαίτερη έμφαση στους νέους ανθρώπους. Ίσως είναι δική Μου προκατάληψη, αλλά πάντοτε πίστευα πως οι νέοι άνθρωποι έχουν ελπίδα για το μέλλον τους. Φαίνεται ότι ο Θεός κάνει επιπρόσθετο έργο στους νέους ανθρώπους. Παρόλο που υστερούν σε διόραση και σοφία και είναι άκρως πληθωρικοί και ευερέθιστοι, όπως ένα νεογέννητο μοσχάρι, πιστεύω ότι οι νέοι έχουν και τα θετικά τους. Μπορείς να δεις την αθωότητα της νεότητας μέσα τους και εύκολα αποδέχονται νέα πράγματα. Παρόλο που οι νέοι άνθρωποι πράγματι τείνουν προς την αλαζονεία, την βιαιότητα και την παρορμητικότητα, τα πράγματα αυτά δεν έχουν αντίκτυπο στην ικανότητά τους να λάβουν νέο φως. Αυτό συμβαίνει γιατί οι νέοι γενικά δεν εμμένουν σε απαρχαιωμένα πράγματα. Γι’ αυτό βλέπω απεριόριστες υποσχέσεις στους νέους ανθρώπους και στην ζωτικότητά τους. Γι’ αυτό έχω ένα τρυφερό συναίσθημα γι’ αυτούς. Παρόλο που συμπαθώ τους μεγαλύτερους αδελφούς και αδελφές, ενδιαφέρομαι επίσης και για τους νέους. Όμως, απολογούμαι με ειλικρίνεια στους μεγαλύτερους αδελφούς και αδελφές. Ίσως όσα είπα ήταν εκτός ορίων ή απερίσκεπτα, αλλά ελπίζω ότι όλοι σας θα συγχωρήσετε την απερισκεψία Μου, γιατί είμαι πολύ νέος και δεν δίνω πολύ έμφαση στον τρόπο που μιλάω. Ωστόσο, για να πω την αλήθεια, οι μεγαλύτεροι αδελφοί και αδελφές, έχουν πράγματι λειτουργίες που πρέπει να επιτελούν – δεν είναι εντελώς άχρηστοι. Κι αυτό γιατί έχουν εμπειρία στην αντιμετώπιση ζητημάτων, είναι σταθεροί στο πώς χειρίζονται τα πράγματα και δεν κάνουν τόσα λάθη. Αυτά δεν είναι δυνατά σημεία; Θα ήθελα όλοι εμείς να πούμε μπροστά στον Θεό: «Ω Θεέ! Είθε να εκπληρώσουμε όλες τις λειτουργίες μας στις διαφορετικές θέσεις κι ας κάνουμε όλοι το καλύτερο για το θέλημά Σου!» Πιστεύω ότι αυτό πρέπει να είναι το θέλημα του Θεού!