Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του χριστιανισμού και της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού;

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του χριστιανισμού και της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού;

Ο χριστιανισμός και η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού πιστεύουν στον ίδιο Θεό. Οι άνθρωποι που κατανοούν την ιστορία των θρησκειών γνωρίζουν ότι ο Ιουδαϊσμός στο Ισραήλ γεννήθηκε μέσα από το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβάς την Εποχή του Νόμου. Ο χριστιανισμός, ο καθολικισμός και η ανατολική ορθόδοξη εκκλησία ήταν όλες εκκλησίες που εμφανίστηκαν αφότου ο ενσαρκωμένος Ιησούς επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης. Παρομοίως, η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού δημιουργήθηκε όταν ο Θεός ενσαρκώθηκε κατά τις έσχατες ημέρες για να επιτελέσει το έργο της κρίσεως. Οι χριστιανοί κατά την Εποχή της Χάριτος διάβαζαν την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη της Βίβλου και οι χριστιανοί της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού κατά την Εποχή της Βασιλείας διαβάζουν τώρα το βιβλίο Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, το οποίο εκφέρθηκε προσωπικά από τον Θεό τις έσχατες ημέρες. Ο χριστιανισμός πορεύεται σύμφωνα με το έργο της λύτρωσης που επιτέλεσε ο Ιησούς την Εποχή της Χάριτος και η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού αποδέχεται το έργο της κρίσεως των έσχατων ημερών, το οποίο επιτέλεσε ο Ιησούς που έχει επιστρέψει, ο Παντοδύναμος Θεός. Η διαφορά μεταξύ του χριστιανισμού και της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού είναι ότι ο χριστιανισμός πορεύεται σύμφωνα με το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος, ενώ η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού αποδέχεται το έργο της κρίσεως που ξεκίνησε από τον οίκο του Θεού και το οποίο ο Θεός επιτέλεσε κατά τις έσχατες ημέρες. Οι διαφορές μεταξύ του χριστιανισμού και της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού μοιάζουν με τις διαφορές μεταξύ του χριστιανισμού και του ιουδαϊσμού: κατά την Εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης του ανθρώπινου γένους επάνω στα θεμέλια του έργου της Παλαιάς Διαθήκης της Εποχής του Νόμου. Ωστόσο, οι αρχιερείς, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι του ιουδαϊσμού δεν αναγνώρισαν ότι ο Ιησούς ήταν η ενσάρκωση του Ιεχωβά, ότι Αυτός ήταν ο Μεσσίας τον οποίο περίμεναν. Παρέμεναν πεισματικά προσκολλημένοι στους νόμους και στις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης, όπως εκφέρθηκαν από τον Ιεχωβά Θεό. Σταύρωσαν επίσης τον φιλεύσπλαχνο Ιησού, ο οποίος είχε σώσει το ανθρώπινο γένος, προσβάλλοντας έτσι τη διάθεση του Θεού. Τότε, ο Θεός απέρριψε ολόκληρο τον ιουδαϊσμό, ο οποίος ήταν προσκολλημένος στους νόμους της Παλαιάς Διαθήκης, και έστρεψε τη σωτηρία Του στους μη εβραίους –οι οποίοι, αφότου αποδέχθηκαν και ακολούθησαν τον Ιησού, δημιούργησαν τις εκκλησίες της Καινής Διαθήκης που αποκαλέστηκαν επίσης χριστιανικές. Εν τω μεταξύ, οι Ιουδαίοι, οι οποίοι ήταν προσκολλημένοι αποκλειστικά στο έργο του Ιεχωβά Θεού στην Παλαιά Διαθήκη της Εποχής του Νόμου και απέρριψαν το έργο της λύτρωσης του Ιησού, δημιούργησαν αυτό που αποκαλείται ιουδαϊσμός. Από αυτό μπορούμε να συνάγουμε ότι ο χριστιανισμός και η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού πιστεύουν στον ίδιο Θεό –στον Κύριο που δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη και όλα τα πράγματα. Απλώς διαφέρει το όνομα και το έργο του Θεού στο οποίο πιστεύουν οι άνθρωποι: η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού υπακούει στο νέο όνομα του Θεού κατά την Εποχή της Βασιλείας και αποδέχεται το νέο έργο που ο Θεός έχει επιτελέσει κατά τις έσχατες ημέρες, ενώ ο χριστιανισμός υπακούει στο όνομα του Θεού κατά την Εποχή της Χάριτος και αποδέχεται το παλαιό έργο που επιτέλεσε ο Θεός κατά τη διάρκεια προηγούμενων εποχών. Αυτή είναι η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ του χριστιανισμού και της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού. Ωστόσο, ο Θεός στον οποίο πιστεύουν και οι δύο είναι ο ίδιος: ο μοναδικός αληθινός Θεός που δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη και όλα τα πράγματα. Αυτό είναι ένα γεγονός το οποίο κανείς δεν μπορεί να διαστρεβλώσει ή να αρνηθεί!

Κύριε Ιησούς|σταυρός|Σωτήρας

1. Και ευθύς το πρωΐ συνεβουλεύθησαν οι αρχιερείς μετά των πρεσβυτέρων και γραμματέων και όλον το συνέδριον, και δέσαντες τον Ιησούν έφεραν και παρέδωκαν εις τον Πιλάτον. 
2. Και ηρώτησεν αυτόν ο Πιλάτος· Συ είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων; Ο δε αποκριθείς είπε προς αυτόν· Συ λέγεις. 
3. Και κατηγόρουν αυτόν οι αρχιερείς πολλά. 
4. Ο δε Πιλάτος πάλιν ηρώτησεν αυτόν, λέγων· Δεν αποκρίνεσαι ουδέν; ίδε πόσα σου καταμαρτυρούσιν. 
5. Ο δε Ιησούς έτι δεν απεκρίθη ουδέν, ώστε ο Πιλάτος εθαύμαζε. 
6. Κατά δε την εορτήν απέλυεν εις αυτούς ένα δέσμιον, όντινα εζήτουν· 
7. ήτο δε ο λεγόμενος Βαραββάς δεδεμένος μετά των συνωμοτών, οίτινες εν τη στάσει έπραξαν φόνον. 
8. Και αναβοήσας ο όχλος, ήρχισε να ζητή να κάμη καθώς πάντοτε έκαμνεν εις αυτούς. 
9. Ο δε Πιλάτος απεκρίθη προς αυτούς, λέγων· Θέλετε να σας απολύσω τον βασιλέα των Ιουδαίων; 
10. Επειδή ήξευρεν ότι διά φθόνον παρέδωκαν αυτόν οι αρχιερείς. 
11. Οι αρχιερείς όμως διήγειραν τον όχλον να ζητήσωσι να απολύση εις αυτούς μάλλον τον Βαραββάν. 
12. Και ο Πιλάτος αποκριθείς πάλιν, είπε προς αυτούς· Τι λοιπόν θέλετε να κάμω τούτον, τον οποίον λέγετε βασιλέα των Ιουδαίων; 
13. Οι δε πάλιν έκραξαν· Σταύρωσον αυτόν. 
14. Ο δε Πιλάτος έλεγε προς αυτούς· Και τι κακόν έπραξεν; οι δε περισσότερον έκραξαν· Σταύρωσον αυτόν. 
15. Ο Πιλάτος λοιπόν, θέλων να κάμη εις τον όχλον το αρεστόν, απέλυσεν εις αυτούς τον Βαραββάν και παρέδωκε τον Ιησούν, αφού εμαστίγωσεν αυτόν, διά να σταυρωθή. 
16. Οι δε στρατιώται έφεραν αυτόν ένδον της αυλής, το οποίον είναι το πραιτώριον, και συγκαλούσιν όλον το τάγμα των στρατιωτών· 
17. και ενδύουσιν αυτόν πορφύραν και πλέξαντες ακάνθινον στέφανον, βάλλουσι περί την κεφαλήν αυτού, 
18. και ήρχισαν να χαιρετώσιν αυτόν, λέγοντες· Χαίρε, βασιλεύ των Ιουδαίων· 
19. και έτυπτον την κεφαλήν αυτού με κάλαμον και ενέπτυον εις αυτόν, και γονυπετούντες προσεκύνουν αυτόν. 
20. Και αφού ενέπαιξαν αυτόν, εξέδυσαν αυτόν την πορφύραν και ενέδυσαν αυτόν τα ιμάτια αυτού και έφεραν αυτόν έξω, διά να σταυρώσωσιν αυτόν. 
21. Και αγγαρεύουσι τινά Σίμωνα Κυρηναίον διαβαίνοντα, ενώ ήρχετο από του αγρού, τον πατέρα του Αλεξάνδρου και Ρούφου, διά να σηκώση τον σταυρόν αυτού. 
22. Και φέρουσιν αυτόν εις τον τόπον Γολγοθά, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι, Κρανίου τόπος. 
23. Και έδιδον εις αυτόν να πίη οίνον μεμιγμένον με σμύρναν· αλλ' εκείνος δεν έλαβε. 
24. Και αφού εσταύρωσαν αυτόν, διεμερίζοντο τα ιμάτια αυτού, βάλλοντες κλήρον επ' αυτά τι έκαστος να λάβη. 
25. Ήτο δε ώρα τρίτη και εσταύρωσαν αυτόν. 
26. Και η επιγραφή της κατηγορίας αυτού ήτο επιγεγραμμένη, Ο βασιλεύς των Ιουδαίων. 
27. Και μετ' αυτού σταυρόνουσι δύο ληστάς, ένα εκ δεξιών και ένα εξ αριστερών αυτού. 
28. Και επληρώθη η γραφή η λέγουσα· Και μετά ανόμων ελογίσθη. 
29. Και οι διαβαίνοντες εβλασφήμουν αυτόν, κινούντες τας κεφαλάς αυτών και λέγοντες· Ουά, ο χαλών τον ναόν και διά τριών ημερών οικοδομών, 
30. σώσον σεαυτόν και κατάβα από του σταυρού. 
31. Ομοίως δε και οι αρχιερείς, εμπαίζοντες προς αλλήλους μετά των γραμματέων, έλεγον· Άλλους έσωσεν, εαυτόν δεν δύναται να σώση. 
32. Ο Χριστός ο βασιλεύς του Ισραήλ ας καταβή τώρα από του σταυρού, διά να ίδωμεν και πιστεύσωμεν. Και οι συνεσταυρωμένοι μετ' αυτού ωνείδιζον αυτόν. 
33. Ότε δε ήλθεν η έκτη ώρα, σκότος έγεινεν εφ' όλην την γην έως ώρας εννάτης· 
34. και την ώραν την εννάτην εβόησεν ο Ιησούς μετά φωνής μεγάλης, λέγων· Ελωΐ, Ελωΐ, λαμά σαβαχθανί; το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι, Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες; 
35. Και τινές των παρεστώτων ακούσαντες, έλεγον· Ιδού, τον Ηλίαν φωνάζει. 
36. Δραμών δε εις και γεμίσας σπόγγον από όξους και περιθέσας αυτόν εις κάλαμον, επότιζεν αυτόν, λέγων· Αφήσατε, ας ίδωμεν αν έρχηται ο Ηλίας να καταβιβάση αυτόν. 
37. Ο δε Ιησούς, εκβαλών φωνήν μεγάλην, εξέπνευσε. 
38. Και το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω. 
39. Ιδών δε ο εκατόνταρχος ο παριστάμενος απέναντι αυτού ότι ούτω κράξας εξέπνευσεν, είπεν· Αληθώς ο άνθρωπος ούτος ήτο Υιός Θεού. 
40. Ήσαν δε και γυναίκες από μακρόθεν θεωρούσαι, μεταξύ των οποίων ήτο και Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η μήτηρ του Ιακώβου του μικρού και του Ιωσή, και η Σαλώμη, 
41. αίτινες και ότε ήτο εν τη Γαλιλαία ηκολούθουν αυτόν και υπηρέτουν αυτόν, και άλλαι πολλαί, αίτινες συνανέβησαν μετ' αυτού εις Ιεροσόλυμα. 
42. Και ότε έγεινεν ήδη εσπέρα, διότι ήτο παρασκευή, τουτέστι προσάββατον, 
43. ήλθεν Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, έντιμος βουλευτής, όστις και αυτός περιέμενε την βασιλείαν του Θεού, και τολμήσας εισήλθε προς τον Πιλάτον και εζήτησε το σώμα του Ιησού. 
44. Ο δε Πιλάτος εθαύμασεν αν ήδη απέθανε· και προσκαλέσας τον εκατόνταρχον, ηρώτησεν αυτόν αν προ πολλού απέθανε· 
45. και μαθών παρά του εκατοντάρχου, εχάρισε το σώμα εις τον Ιωσήφ. 
46. Και ούτος, αγοράσας σινδόνα και καταβιβάσας αυτόν, ετύλιξε με την σινδόνα και έθεσεν αυτόν εν μνημείω, το οποίον ήτο λελατομημένον εκ πέτρας, και προσεκύλισε λίθον επί την θύραν του μνημείου. 
47. Η δε Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η μήτηρ του Ιωσή έβλεπον που τίθεται.