Το μονοπάτι ... (7)

Όλοι μας βλέπουμε μέσα από τις πρακτικές μας εμπειρίες ότι υπάρχουν πολλές φορές που ο Θεός μας ανοίγει ο ίδιος ένα μονοπάτι για να βαδίσουμε που είναι πιο σταθερό, πιο ρεαλιστικό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτό το μονοπάτι είναι αυτό που μας άνοιξε ο Θεός από την αρχή του χρόνου και έχει κληροδοτηθεί στη γενιά μας μέσα σε δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Άρα, ακολουθούμε τα χνάρια των προκατόχων μας, οι οποίοι δεν βάδισαν στο μονοπάτι ως το τέλος· είμαστε οι μόνοι που μας έχει επιλέξει ο Θεός να βαδίσουμε το τελευταίο τμήμα αυτού του δρόμου. Συνεπώς, το έχει προετοιμάσει ειδικά για εμάς, και ανεξάρτητα αν μπορούμε να λάβουμε ευλογίες ή να υποφέρουμε ατυχίες, κανείς άλλος δεν μπορεί να βαδίσει σ’ αυτό το μονοπάτι Μπορώ να προσθέσω τη δική Μου αντίληψη εδώ: μην κάνεις σχέδια να ξεφύγεις και να πας σε κάποιο άλλο μέρος ή να βρεις μία άλλη πορεία , λαχταρώντας ν’ αποκτήσεις κύρος ή να δημιουργήσεις το δικό σου βασίλειο·

Το μονοπάτι... (5)

Κάποτε, κανείς δεν γνώριζε το Άγιο Πνεύμα και κυρίως δεν γνώριζαν ποιο είναι το μονοπάτι του Αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό, οι άνθρωποι πάντα γελοιοποιούνται ενώπιον του Θεού. Μπορούμε να πούμε ότι σχεδόν όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό, δεν γνωρίζουν το Πνεύμα κι έχουν κάποια σύγχυση στο θέμα της πίστης. Απ’ αυτό, είναι σαφές ότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τον Θεό, και παρόλο που λένε ότι πιστεύουν σε Αυτόν, στην ουσία, με βάση τις ενέργειές τους, πιστεύουν στον εαυτό τους, όχι στον Θεό. Από τη δική Μου πραγματική εμπειρία, βλέπω ότι ο Θεός φέρει μαρτυρία για τον ενσαρκωμένο Θεό, και όλοι οι άνθρωποι αναγκάζονται, εκ των έξω, να αναγνωρίσουν τη μαρτυρία Του, και μόλις και μετά βίας μπορούμε να πούμε ότι πιστεύουν πως το Πνεύμα του Θεού είναι εντελώς αλάθητο. Ωστόσο, μπορώ να πω ότι αυτό στο οποίο πιστεύουν οι άνθρωποι δεν είναι αυτό το άτομο και, συγκεκριμένα, δεν είναι το Πνεύμα του Θεού, αλλά πιστεύουν στο δικό τους συναίσθημα.